سوده رضایی - فوق لیسانس علوم سیاسی

یکی از بحث های داغ امروز محافل رسمی کشور و به خصوص جلسات مجلس شورای اسلامی ،تفویض اختیارات ریاست جمهور به استانداران سراسر کشور در توسعه اقتصادی می باشد. اعتقاد مبنایی این طرح که هنوز تعیین تکلیف نشده و به صورت مصوبه درنیامده ،همانا شایستگی تصمیم گیرندگان بومی هر استان برای اتخاذ تصمیمات توسعه ای بهینه خاص آن استان است که به مراتب بهتر از تصمیم گیرندگان مرکزی کشور به شرایط و مقتضیات بومی استان خود آگاهی و بصیرت داشته و ابعاد بیشتری را در تصمیم گیری لحاظ می نمایند. آنچه اساس این مقاله را تشکیل می دهد ،ارایه مدلی شبه فدرالیسم برای همه ابعاد توسعه ای متشکل از تمامی استان های کشور است. واژه فدرالیسم در وهله اول اثراتی منفی همچون انتزاع و تجزیه طلبی را برای یک کل یکپارچه به ذهن متبادر می نماید اما زمانیکه آنرا بومی کرده و به صورت سازگار با مسایل فرهنگی ،اعتقادی و بنیادین جامعه اسلامی ایران به کار ببندیم ،می توان نتایج و اثرات مثبتی را برای آن پیش بینی نمود. در هر کشوری دولت مسیولیت اصلی را در روند توسعه دارد. سوق دادن یک کل عظیم به سمت توسعه ،همواره امری دشوار جلوه نموده است اما با تجزیه و شکستن آن کل به اجزای کوچکتری که هر جز ،خود به سوی توسعه گام برمی دارد ،راهکاری مناسب برای حرکت پرسرعت تر توسعه ای خواهد بود و این هدفی است که با مدل شبه فدرالیسم استانی تحقق می یابد. سوال اصلی این پژوهش این است که نشان دهد،چگونه به کار بستن مدل شبه فدرالیسم استانی در ایران به حرکت پر سرعت تر توسعه ای کشور ختم می شود نتایج تحلیلی پژوهش نشان می دهد که این مدل به خوبی اداره کشور را هماهنگ با حرکت در مسیر توسعه بین استان ها تقسیم می کند و به توسعه پرسرعت ایران اسلامی کمک می نماید.

شبه فدرالیسم؛ توسعه؛ تفویض اختیار؛ استانداران