علی جلوانی اصفهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانش پژوهان

شهر موجودی زنده، پویا و متحول در چرخه زمان و بستر مکان است که از اجزا فیزیکی و انسانی و رابطه های پیچیده میان آن هاتشکیل شده است. یکی از مشکلات جامعه شهری از بین رفتن تعاملات انسان با محیط و همچنین فضای طراح ی شده پیرامونشاست. پژوهشگران بر این باورند که کاهش تعاملات از این جنس باعث از بین رفتن حس تعلق انسان نسبت به محیط می شود . اینپژوهش بر آن است که معماری تعاملی را به عنوان روشی نوین در جهت حل بسیاری از مشکلات موجود در مسیر مدیریت وسازمان دهی کارآمد شهری مطرح کند. بررسی این موضوع می تواند کارگشایی برای معماری نوین باشد، چراکه برنامه ریزانشهری با شناخت امکانات، روش ها و فناوری های روز و استفاده درست از آن ها خواهند توانست ابزاری مناسب در جهت حلمعضلات اجتماعی فراهم آورند. این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی است. در این مقاله ابتدا به شناخت ویژگی های تعامل ورابطه آن با انسان و محیط و در ادامه به مبانی معماری تعاملی پرداخته و در پایان ارتباط بین این دو موردبررسی قرار خواهد گرفت.نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد، معماری تعاملی با به کارگیری فناوری و روش های نوین دیجیتال در رفتار انسان با محیطپیرامونش تاثیر گذار بوده و باعث افزایش حس تعلق انسان به محیط اطرافش می شود.

تعامل، معماری تعاملی، محیط، حس تعلق