نفیسه یاری بروجنی - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه هنر اصفهان
مهدی سعدوندی - دکترای معماری، عضو هیات علمی دانشگاه هنر اصفهان
آرمین بهرامیان - دکترای معماری منظر، عضو هیات علمی دانشگاه هنر اصفهان

در عصر حاضر با توجه به افزایش جمعیت و کمبود مسکن و برخورد یک جانبه اقتصادی با مقوله چندبعدی مسکن، توجه به نکات کیفی درطراحی خانه کمرنگ شده است. بااینکه اهمیت خانه در زندگی آدمی از کسی پوشیده نیست اما خانه های امروزی قوطی های کاملا بسته ایبدون ارتباط با آسمان و زمین هستند. این امر در حالی رخ میدهد که علاوه بر وابستگی روانی و جسمانی انسان به طبیعت، توازن و پایداریاکولوژیک نیز به فضاهای سبز طبیعی وابسته است. درصورتیکه در مسکن امروز نه تنها ارتباط با طبیعت کمرنگ شده بلکه در حال حرکتبه سوی تخریب محیطزیست پیرامون خود جهت ساختمانسازی هستیم. مسیله مطرح در این پژوهش، چگونگی ارتباط با طبیعت به عنوانیکی از اصول توسعه پایدار زیست محیطی در معماری خانه ها است. این پژوهش درصدد پاسخ به این پرسش است که: چگونه می توانمسکنی طراحی نمود که هم راستا با طبیعت و اهداف پایداری زیست محیطی باشد همچنین از طریق مطالعه متون در منابع مختلف کتابخانه ایبه گرداوری اطلاعات و روش توصیفی تحلیلی به تجزیه وتحلیل اطلاعات می پردازد و درنهایت رهنمون هایی را ارایه می دهد. این پژوهشنتیجه می گیرد که با انجام اقداماتی در راستای ارتباط بیواسطه با طبیعت همچون درهم تنیدگی فضای باز، نیمهباز و بسته، قرارگیری طبیعتدر مسیر زندگی و آمدوشد ساکنان، ارتباط با آسمان و دیگر موارد می توان مسکنی سازگار با طبیعت به منظور بازافرینی پایداری زیستمحیطی طراحی نمود.

طبیعت، مسکن، پایداری زیست محیطی، رهنمون طراحی، معماری