احسان رحیم پور

این مقاله به مرور کوتاهی درباره مسیله ی طراحی تفریحگاه ها می پردازد و با مشخص کردن معیارهای طراحی گذشته به این نتیجه می رسد که در گذشته به دلیل گنجانده نشدن مطالعات مربوط به بازه ی سنی جمعیت هدف و هدف عملکردی مجتمع همیشه مکان های تفریحی و تفرجگاهی با شکست روبه رو شدند و با توجه به اینکه یکی از روش های تحقق امنیت در شهرهای ایرانی اسلامی به عنوان شهرهایی که پا در عرصه پایداری نهادند ساماندهی اوقات فراغت افراد به ویژه جوانان می باشد و همچنین با درنظر گرفتن این امر که شهر پایدار باید پاسخگوی نیازهای تمام اقشار جامعه باشد با بررسی جامعه آماری تعدادی پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد تبریز و بررسی تعدادی از تفریحگاه های اصلی شهر تبریز به این نتیجه می رسد که در طراحی فضاهای تفریحی ضرورت دارد که ما بازه ی سنی ای برای جمعیت هدف درنظر بگیریم و با توجه به اینکه بیشتر جرم ها در ساعات بیکاری و فراغت صورت می گیرد. پس در این مقاله به علت بیشتر بودن ساعات اوقات فراغت جوانان در هفته و برای تحقق امنیت در شهرها این جمعیت هدف، جوانان پیشنهاد شده اند.

روانشناسی جوانان، اوغات فراغت، تفریحگاه ها، فضای شهری پایدار برای جوانان، جلوگیری از وقوع جرم، امنیت شهری