سیدمجید مفیدی شمیرانی - عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت
مهسا مریخی پور - کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه امام رضا (ع)، اصفهان، ایران

در عصر حاضر، در برنامه ریزی شهرهای ایران، معابر پیاده تابعی از حرکت سواره می باشند و به عنوان بخشی مستقلاز فضای شهری محسوب نمی شوند، در این نوع برنامه ها همواره اتومبیل بر انسان مقدم است. این در حالی است که درگذشته معماری ایرانی به مقیاس انسانی توجه بسیار می کرده و شهرها با در نظر گرفتن نیازهای عابران پیاده طراحی میشد. از سویی دیگر امروزه به شدت بر توسعه پایدار و توجه به آن در ابعاد مختلف زندگی انسان ها تاکید گردیده و اقداماتعلمی و عملی بسیاری در جهت جایگزینی روش های سازگار با محیط زیست به جای توسعه های خطی در حال انجام میباشد. تشویق به حرکت پیاده و ایجاد پیاده راه ها و تسهیات مرتبط از همین منظر مورد توجه قرار گرفته است. بر همیناساس در این پژوهش ، مهمترین تعاریف از توسعه پایدار و حرکت پیاده گردآوری شده و نقش پیاده راه ها بر توسعه پایدارشهرها مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه مورد مطالعه در این نوشتار خیابان چهارباغ اصفهان است که نمونه بارزی ازیک خیابان پیاده محور در شهر اصفهان است. در این پژوهش بر اساس اطاعات جمع آوری شده از مطالعه منابع کتابخانهای و اسناد و مدارک مربوطه، سعی شده با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی اطاعات جمع آوری شده پرداختهشود و در نهایت با رسیدن به هدف تاثیرگذاری پیاده راه ها بر توسعه پایدار شهرها، نتیجه پژوهش ارایه گردد.

فضای شهری، پیاده مداری، پایداری، توسعه پایدار