نقش حریم در حفظ محیط زیست و توسعه پایدار شهری

مطابق قانون، حریم شهر عبارت است از قسمتی از اراضی بلا فصل پیرامون محدوده شهر که تحت نظارت و کنترلشهرداری و در محدوده تقسیما ت کشوری است و توسعه پایدار شهرها با رعایت اولویت حفظ اراضی کشاورزی، باغات وجنگلها، تنها در چارچوب ضوابط و مقررات مصوب طرح های جامع و هادی امکان پذیر است. امروزه توسعه پایداررویکردی است که برای اداره امور حریم شهرها نیز مد نظر است و از آنجاییکه تاکید بر ظرفیتها و پتانسیل های محلی، ازمحورهای اساسی چنین توسعه ای بشمار میرود، برنامه ریزان تلاش می کنند با شناخت منابع زیست محیطی موجود درحریم شهرها، با رعایت اصول آمایش سرزمین و ظرفیت برد به برنامه ریزی برای توسعه پایدار آنها بپردازنددر این مقاله سعی شده است تا با بررسی شاخصهای زیست محیطی حریم در شهرها، مانند شاخص های مدیریتی،شاخص های ساختاری، شاخص های آمایش سرزمین و استفاده غیر منطقی از سرزمین، شاخص های بهداشتی، از بین بردنمحدوده های طبیعی و اراضی ملی، احداث صنایع و کارخانجات بدون امکا نسجی و مکا نیابی صحیح، عدم رعایت ظرفیتهای برد زیست محیطی و جای پای اکولوژیکی، ابعاد آن را روشنتر بیان کرده و به ارایه راهکارهایی در جهت تثبیت وتعیین محدوده و حریم شهرها بر اساس اصول مدیریت و برنامه ریزی سرزمین ارایه گردد.

کلیدواژه ها:

حریم ، محدوده ، آمایش سرزمین ، توسعه پایدار