طراحی مسکن پایدار با بهره گیری از اصول معماری بومی با رویکرد طراحی اقلیمی در شهرهای ساحلی شمال کشور

معماری در طی هزاران سال وجود داشته و اصالت ارزشهای کیفی آن در طی قرنها شکل گرفته و رسالت معماران موفقدر هر عصر و زمانی ، گردن نهادن به تمامی آنها و به کارگیری صحیح و منطقی مجموعه این قابلیت ها است.به جراتمی توان گفت که اقلیم و چگونگی تاثیر شرایط آب و هوایی بر شکل گیری بنا از جمله ارکان محدود معماری است که ازابتدای ساخت سرپناه توسط بشر مورد توجه قرار داشته و با گذشت زمان و تغییر سبک ها و جنبشها و تعاریف زیبایی وهنر و تحول نیازها و نگرش ها و گسترش فضاهای معماری اصل این نیاز دستخوش دگرگونی و تغییر نشده است. در تمامطول تاریخ معماری و ساختمان سازی طراحان همواره در صدد پاسخگویی به شرایط آب و هوایی بوده اند ، حتی معماریبه اصطلاح بدوی، طراحی اقلیمی دارای بیان دقیق و استاندارد بوده است. نظر به اینکه توسعه پایدار در سه حیطه دارایمضامین عمیقی است؛ پایداری اجتماعی ، پایداری اقتصادی و پایداری محیطی ، که طراحی اقلیمی در زمره اهدافپایداری محیطی ، قرار می گیرد. ایده پایداری محیطی عبارتست از باقی گذاردن زمین و امکانات طبیعت به بهترین شکلبرای نسل آینده.لذا موارد زیر را می توان در دستور کار این بخش قرارداد: استفاده حداقل از آلاینده ها ، استفاده از انرژیهای تجدید پذیر و مصرف سوخت های فسیلی در حداقل. بنابراین اصول طراحی اقلیمی گامی است به سوی پایداری. دراین مقاله سعی شده است به راهکارهای طراحی اقلیمی در شهرهای ساحلی شمال کشور با استفاده از اصول معماریبومی در این منطقه پرداخته شودکه با استفاده از شیوه های معماری بومی در کنار روشهای صنعتی وتلفیق هوشمندانهاین دو بتواند باعث بوجود آوردن ساختمان هایی پایدارتر گردد.ساختمان هایی که برای نسل های آینده هم کارآمد باشند.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، طراحی اقلیمی ، مسکن پایدار ، اقلیم