بررسی دز در درمان تومورهای مغزی

از روشهای درمان تومورهای مغزی بهره گیری از سیستم گاما -نایف می باشد که با بهره گیری از پرتوهای کانونی شده آرایه ای از چشمه های رادیواکتیو و هدایت آنها به سمت تومور مغزی، به درمان تومور می پردازد. اساسا وجود محدودیت هایی اعم از فضای کاری در ناحیه مغز، نیاز به دقت مکانی بالا در ناحیه مغز، حجیم بودن وسایل اندازه گیری و آشکارسازها برای ارزیابی میزان دز ناحیه کوچکی همانند تومورها در مغز همگی عواملی هستند که ارزیابیها و اندازه گیریهای دزیمتری را با محدودیت همراه می کند به همین دلیل داشتن ابزاری مناسب برای اندازه گیری کمیت های رتویی همانند فلاکس، دز و ... می تواند کمک شایان توجهی در درمان تومورهای مغزی به همراه داشته باشد. یکی از این ابزارها بهره گیری از تکنیک های شبیه سازی و روش های مونت کارلو می باشد. در کار حاضر سیستم گاما -نایف توسط کد MCNP شبیه سازی شده است. چشمه ها، سیستم آشکارسازی، کولیماتورهای مختلف و سایر بخش های مرتبط با درمان پیاده سازی شده است. در بخش نتایج نمودارهای چشمه ها ، طیف حاصل از 201 چشمه دستگاه به دست آمده است. همچنین مقایسه بین مقدار دز حاصل در شبیه سازی و دز محاسبه شده توسط آشکارساز در نقاط مختلف فانتوم آب به دست آمده . توافق خوب بین نتایج تجربی و داده های شبیه سازی ، نمایانگر قابل اعتماد بودن شبیه سازی می باشد. در ادامه می توان به ارزیابی اثر بافت های مختلف موجود بر سر راه پرتو که بر روی طیف رسیده به تومور اثر گذار بوده ، پرداخته و به تصحیح روشهای درمان پرداخت.