بررسی تاثیر پارامترهای فرآیند پاشش حرارتی HVOF بر مقاومت به خوردگی پوشش های WC-12Co

در این پژوهش اثر پارامترهای فرایند پاشش حرارتی سرعت بالا با استفاده از اکسیژن- سوخت (HVOF) بر مقاومت به خوردگی پوشش های سرمتی WC-12Co مورد مطالعه قرار گرفت. چهار عامل فاصله پاشش، نسبت اکسیژن به سوخت، سرعت حرکت تفنگ و نرخ تغذیه پودردرنظر گرفته شد. آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک جهت ارزیابی رفتار خوردگی نمونه ها بکار برده شد. از میکروسکوپ الکترونی روبشی به منظور بررسی مورفولوژی پودر و ریزساختار پوشش و از آزمون پراش پرتوایکس به منظور بررسی فازهای پودر و میزان تجزیه کاربید تنگستن در پوشش استفاده شد. بررسی ها نشان داد که مهمترین پارامتر در تعیین خواص پوشش، فاصله پاشش و در نتیجه آن درصد تخلخل و درصد فازهای آمورف- نانوکریستالی حاصل از تجزیه WC می باشد. در بین دوعامل درصد تخلخل (عامل کاهش خواص خوردگی) و فازهای آمورف- نانوکریتالی (عامل بهبود خواص خوردگی)، به نظر می رسد مورد دوم عامل غالب باشد. بگونه ای که در نمونه E1 با درصد تخلخل و فازهای آمورف- نانو کریستالی بالاتر نسبت به سایر نمونه ها (بیشترین دمای پوشش دهی) بیشترین مقاومت به خوردگی حاصل شد.

کلیدواژه ها:

خوردگی ، پودر WC-Co ، تجزیه ، دمای ذره ، HVOF