آرزو حکیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی - بیوتکنولوژی
محسن پرهیزکار - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی - بیوتکنولوژی
افشین فرحبخش - دکترای مهندسی شیمی- نانوبیوتکنولوژی

امروزه اکثر مواد مورد استفاده برای بستهبندی مواد غذایی، تجزیه ناپذیر بوده و مشکلات شدید زیست محیطی ایجاد مینمایند. از طرفی این مواد پلاستیکی بی اثر نبوده و هر جا که تماس مستقیم بین محصول و ظرف یا پوشش پلاستیکی برقرار باشد، امکان مهاجرت موادپلیمری به درون محصول وجود خواهد داشت که مقدار موادی که به داخل ماده غذایی مهاجرت میکنند به غلظت اولیه ترکیبات موجود در پلیمر، میزان حلالیت آنها، دما، تنشهای مکانیکی و نیز مدت زمان تماس محصول با ماده پلیمری بستگی دارد. اخیرا مواد زمینه بیولوژیکی به منظور تولید پوششهای خوراکی و زیست تخریب پذیر به عنوان تلاش بزرگی در جهت افزایش عمر قفسه ای غذا و بهبود کیفیت آن، همراه با کاهش ضایعات بسته بندی، توسعه یافتها ند. در سالیان اخیر استفاده از ترکیبات ضد میکروبی در مواد بسته بندی درصنایع غذایی نیز مورد توجه محققین قرار گرفته است. نانو لوله های کربنی شامل نانو لوله های تک دیوارهSWNT که در آنها دیواره نانو لوله ها شامل یک لایه از اتم کربن میباشد و نانو لوله های چنددیوارهایMWNT که متشکل از تعدادی لوله های متحدالمرکز میباشند. کربن نانوتیوب ها نیز از جمله نانو کامپوزیت هایی محسوب می شوند که دارای خواص ضد باکتریایی می باشند. نانو کامپوزیتهای کربنی دارای استحکام بیشتری نسبت کامپوزیتهای موجود و کامپوزیتهای مبتنی بر نانو ذرات هستند از نظر تیوری کاربرد نانو لوله ها درکامپوزیتها به دلیل استحکام کششی بالا مانع مصرف الیاف کربنی در کامپوزیتها خواهد شد. در این تحقیق سعی بر آن است تا ضمن معرفی مواد آنتی باکتریال مختلف، مروری بر تحقیقات انجام شده در زمینه اثر نانوذرات آنتی باکتریال در پوشش های مواد غذایی صورت پذیرد.

زیست تخریب پذیر، آنتی باکتریال، نانو کامپوزیت، نانو لوله کربنی،نانو ذره