همت اله زکی پور چراغی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی

اقلیم یکی از مهمترین عوامل ژیوفیزیکی است که در الگو دهی فضای جغرافیایی و شکل دهی شرایط زیست محیطی مشارکت دارد و نقش مهمی در استقرار یا عدم استقرار سکونتگاه های انسانی ایفا می کند. انسان در واقع، مناطقی را بعنوان سکونتگاه برمی گزیند که بالاترین میزان آسایش اقلیمی را داشته باشد و توریسم به عنوان یکی از مهمترین فعالیت های انسان در این زمینه حرف اول را می زند. بنابراین، اقلیم معیار مهمی در استقرار مراکز گردشگری است، به طوری که مطالعه ویژگی های اقلیمی هر مکان می تواند در تعیین مناطق مورد نیاز برای گونه های خاصی از فعالیتهای گردشگری کمک های شایان توجهی به برنامه ریزان و مدیران امر گردشگری نماید. در واقع یک اقلیم مناسب می تواند پاسخ های مثبت گردشگران را در پی داشته باشد وگردشگران نیز برنامه سفر خود را با توجه به شرایط اقلیمی و جوی مقصد مورد نظر برنامه ریزی کنند. در این تحقیق سعی شده است از اقلیم که بعنوان یکی از توانهای محیطی از مهمترین عوامل شکل گیری وتکوین شهرها، روستاها و اکوسیستم ها به شمار می آید، بعنوان پایه ای برای اجرای طرح های توسعه ای گردشگری به منظور بهبود وضعیت معیشت انسانی مورد استفاده قرار گیرد و همچنین بررسی اثرات متقابل گردشگری و اقلیم مورد واکاوی، قرار می گیرد.

اقلیم، ژیوفیزیکی، فضای جغرافیایی، آسایش اقلیمی، گردشگری