احداث شهرهای جدید و رابطه آن با توسعه پایدار شهری نمونه موردی: شهر جدید سهند

با پیدایش کلانشهرها در دهه های اخیر و پس از تشدید مشکلات اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی در آنها، ایجاد شهرهای جدید به عنوان یکی از سیاست های اصلی بخش مسکن در ایران، در جهت جلوگیری از گسترش بی رویه کلانشهرها و جذب سرریز جمعیت و مهاجرین احتمالی آنها مطرح گردید. مطرح شدن توسعه پایدار به عنوان شعار اصلی هزاره سوم ناشی از اثرات شهرها بر گسترهی زیست کره و ابعاد مختلف زندگی انسانی است. بدون شک بحث پایداری و توسعهی پایدار بدون توجه به شهرها و شهرنشینی بیمعنی خواهد بود. با توجه به این امر این مقاله در پی آن است که با بررسی نظریات پیرامون شهرهای جدید و توسعه پایدار رابطه بین توسعه پایدار و احداث شهرهای جدید را مورد ارزیابی قرار دهد و با بررسی مکانیابی شهرهای جدید انطباق آن با شاخصهای توسعه پایدار را بررسی کند. باوجود آن که یک راهحل برای جذب سرریز جمعیت و کاهش تخریب و آلودگی زیست محیطی حاصل از این رشد غیرقابل کنترل، ایجاد شهرهای جدید است، اما تحقیق در مورد انطباق این مکانیابی با شاخصهای توسعه پایدار ضرورت دارد. مکانیابی صحیح یک شهر در حقیقت زیرساخت لازم برای توسعه پایدار شهر را فراهم میکند. درک درست نسبت به اهمیت موضوع مکانیابی میتواند شهرهای بیرونق خوابگاهی و کم عملکرد را تبدیل به شهرهایی پررونق و پایدار همراه با حس رضایت از زندگی و تعلق ساکنین به همراه داشته باشد. تهیه این مقاله به شیوه توصیفی- تحلیلی و روش اسنادی انجام گرفته است. بدین ترتیب که با به کارگیری اسناد و مقالات و گزارشات و پژوهش های انجام شده در این زمینه تلاش شده که به موضوع مورد بحث بپردازد.

کلیدواژه ها:

شهرهای جدید ، توسعه پایدار ، شهرنشینی ، برنامه ریزی شهری