زهرا شیرمحمدلو - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
میترا غفوریان - استادیار دانشگاه علم و صنعت

مناطق شهری در سراسر جهان در حال تجربه بسیاری از مشکلاتمربوط به استفاده نامناسب از ساختمان ها، و مصرف زیاد انرژی ومصالح به واسطه ی نوسازی یا تخریب مکرر ساختمان ها هستند.ساکنان و مصرف کنندگان، در مورد عدم انعطاف پذیری ساختمانهای خود شاکی هستند؛ امری که سبب عدم انطباق پذیریساختمان با نیازهای در حال تغییر آن ها در طول زمان شده است.معماری می بایست تطبیق پذیری و انعطاف پذیری را در کنار خودبگیرد تا بتواند به شکلی موثر و با توجه به مسیله ی پایداری، کهشامل نیازهای رو به رشدی است که جامعه ی معاصر ما به خوبی باآن ها آشناست، دوام بیاورد همچنین معماری باید نوعی هم زیستیمسالمت آمیز میان ساختمان و ساکنانش ایجاد نماید. انطباق پذیریمی تواند کمک کند تا به بنایی امن، تاثیرگذار، پاسخگو، بی ضرر،هماهنگ و به خوبی وفق داده شده با محیط دسترسی داشته باشیم،امری که ارزش هایی با دوام را برای بنا تضمین می کند.این مقاله یک پیکره بندی چندوجهی از معماری انطباق پذیر ارایهمی کند تا به یک روش قطعی و سلسله مراتبی که جنبه هایمتفاوت مرتبط با ساختمان از جمله جنبه های فنی، اجتماعی، حرفهای، اقتصادی، فضایی، کاربردی و را دربر می گیرد، منتج گردد.هدف این مقاله توانمند سازی معماران و طراحان با استفاده موثر ازتطبیق پذیری در ساختمان به منظور مواجه شدن با الزامات توسعهپایدار است.

تطبیق پذیری، انعطاف پذیری، پایداری، راهکار