مهدی مهدوی آرا - کارشناسی ارشد مهندسی مخازن هیدروکربوری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد امیدیه
عباس هلالی زاده - دانشیار گروه مهندسی نفت، دانشگاه صنعت نفت

زمانی که در یک مخزن گاز میعانی، فشار به زیر فشار نقطه ی شبنم بالایی می افتد، فاز مایع (میعان) می تواند در حفره ها تجمع یابد. این میعان که درنواحی نزدیک به چاه تجمع می یابد، می تواند موجب کاهش تحرک پذیری گاز گردد. تراوایی نسبی در نواحی نزدیک چاه، مهمترین پارامتر جهتاندازه گیری تولیدپذیری چاه گاز میعانی می باشد. اندازهگیری و تخمین تراوایی نسبی در مخازن گاز میعانی، متفاوت از دیگر مخازن است، زیرا دراین نوع از مخازن، کشش سطحی (IFT) و سرعت جریان (اثر کوپلینگ)، به اندازه ی اشباع در اندازه گیری تراوایی نسبی اهمیت دارند. متعاقبا، اشباع باقیمانده بحرانی فازها در محیط متخلخل نیز با کشش سطحی و سرعت تغییر خواهد کرد.تاکنون مدل های تجربی بسیاری جهت تخمین تراوایی نسبی در مخازن گاز میعانی توسط محققین مختلف ارایه شدهاند، که هر کدام به شیوه ای خاصاشباع باقیمانده بحرانی را به کشش سطحی و سرعت وابسته ساخته اند. در این مطالعه، با استفاده از آنالیزهای رگرسیونی، به بررسی و مقایسه ی روابطتجربی ارایه شده جهت اعمال اثر کوپلینگ بر اشباع های باقیمانده بحرانی پرداخته شده است.

گاز میعانی، اشباع باقیمانده، اشباع بحرانی، کوپلینگ، رابطه تجربی