ارتباط بین برنامه ریزی استراتژیک بامیزان گرایش شهروندان به مشارکت درورزش های همگانی درشهرتبریز

هدف از انجام این تحقیق رابطه برنامه ریزی استراتژیک با میزان گرایش شهروندان به مشارکتدر ورزش های همگانی در شهر تبریز بود روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش،توصیفی- همبستگی بود جامعه آماری شامل کلیه کارکنان اداره ورزش و جوانان شهر تبریز که براساسمرکز آمار و اطلاعات اداره ورزش و جوانان آن اداره در سال 1394 به تعداد 85 نفرهستند و ورزشکارانهییت ورزش های همگانی شهر تبریز به تعداد 9745 نفر می باشند. نمونه گیری کارکنان اداره ورزشو جوانان شهر تبریز براساس تمام شمار و 85 نفر انتخاب و ورزشکاران هییت ورزش های همگانیشهر تبریز براساس جدول کرجسی– مورگان 370 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند ابزار گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه برنامه ریزی استراتژیک مدل برایسون (1999) که شامل 29سوال در 6 مولفه و پرسشنامه محقق ساخته ورزش های همگانی که شامل 12 سوال بود و رواییمحتوایی و صوری پرسشنامه ها به تایید اساتید مدیریت ورزشی رسید و سپس پایایی پرسشنامه هابا استفاده از آلفای کرونباخ برای پرسشنامه برنامه ریزی استراتژیک 0.87 و برای پرسشنامه میزانگرایش به ورزش های همگانی 0.82 بدست آمد و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفیشامل فراوانی، میانگین و... و از آمار استنباطی با استفاده از آزمون پارامتریک پیرسون برای تفسیرفرضیه ها استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که بین برنامه ریزی استراتژیک و مولفه های آن بامیزان گرایش شهروندان به ورزش های همگانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و با استفاده از یافته های تحقیق می توان نتیجه گرفت که وجود برنامه ریزی در هییت ورزش های همگانی موجب توسعه و گسترش و میزان گرایش شهروندان به ورزش های همگانی می شود.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی استراتژیک ، ورزش های همگانی