تاثیر طول آبشکن بر روی پایداری ریپ رپ با استفاده از مدل تجربی و مطالعه ازمایشگاهی

آبشکن به عنوان مانعی در مسیر جریان باعث افزایش تنش برشی شده و افزایش فرسایش و آبشستگی در اطراف آبشکن را به همراه خواهد داشت. مطالعات صورت گرفته در زمینه آبشکن ها نشان می دهد که قسمت دماغه آبشکن بیشتر از مناطق دیگر در معرض آبشستگی می باشد. جهت پایداری دماغه در این تحقیق از ریپ رپ استفاده شده است. مطمینا طراحی ریپ رپ با توجه به اثرات جریان ثانویه و الگوی فرسایش در قوس با کانال مستقیم متفاوت بوده و از نتایج این تحقیق با ضریب اطمینان بیشتری جهت طراحی های کاربردی می توان بهره برد. پارامترهای مورد بررسی در این تحقیق شامل طول آبشکن، قطر ریپ رپ و ابعاد پوشش ریپ رپ می باشد. بدین ترتیب با انتخاب یک آبشکن مناسب با طول مشخص می توان سطح بستر را تنظیم نمود. فضای بین دو آبشکن متوالی به عنوان محدوده آبشکن شناخته می شود. در این تحقیق از سه طول آبشکن استفاده گردید. آبشکنها به عنوان مانعی در مسیر جریان عمل می کنند. هر چه طول آبشکن بیشتر باشد، تنش برشی ایجاد شده در اطراف آن نیز بیشتر می شود. از این رو با افزایش طول آبشکن میزان پایداری ریپ رپ کاهش یافته و یا به عبارتی جهت طراحی پوشش ریپ رپ مناسب جهت آبشکنهای بزرگتر نیاز به المانهای ریپ رپ درشت تر و یا ابعاد پوشش بزرگتر خواهیم داشت.

کلیدواژه ها:

طول آبشکن ، پایداری ریپ رپ ، مدل تجربی ، مطالعه ازمایشگاهی