بررسی تاثیر سبک دیکانستراکشن بر معماری معاصر ایران (نمونه موردی تهران)

تاثیرگذاری فلسفه بر سبکهای هنری در معماری از دیرباز مورد توجه بسیاری از هنرمندان، معماران، منتقدین بوده است. یکی از مکتب های اخیر فسلفی که بر معماری تاثیرات فراوانی داشته است. تفکر دیکانستراکشن است که توسط دریدا ارایه شده است. این سبک فلسفی و معماری در زمان ظهورش در اروپا وآمریکا جنجال بسیاری را راه انداخت و موافقان و مخالفان بسیاری داشت. رواج این مکتب را میتوان در اواخر دهه هشتاد و نود و نقطه اوج آن را سال 1988 و نمایشگاه معماری و فلسفه را در سبک دیکانستراکتیوست در نیویورک دانست. دیکانستراکش در فارسی، واژه هایی همچون ساختارزدایی شالوده شکنی واسازی و بنیان فکنی ترجمه شده است. این سبک با عنوان پیش زمینه سبک های متعاقب آن همچون معماری فولوینگ و معماری پیدایش کیهان بود. مکتب دیکانستراکشن یکی از شاخه های مهم فلسفه پست مدرن می باشد و نقدی بر پینش ساختارگرایی و تفکر مدرن است و هدف از آن گسستن از مفاهیم مطلق گذشته و پیوستن به وادی های ناشناخته آینده است. تاکید این مقاله تاثیرات سبک دیکانستراکشن بر معماری معاصر ایران سپس با ذکر نمونه هایی از کاربرد آن در معماری توسط معماران صاحب نام این سبک با اهمیت نقش این اندیشه در معماری تاکید خواهم کرد.

کلیدواژه ها:

ساختار شکنی ، سبک های معماری ، معماری معاصر غرب ، دیکانستراکشن