ملیکا ظفرمندی - دانشجوی کارشناسی مهندسی معماری، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه محقق اردبیلی
بهاره سامع ملکی - دانشجوی کارشناسی مهندسی معماری، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه محقق اردبیلی

امروزه استفاده بیش ازحد از سوخت های تمام شدنی و آلودگی اکوسیستم ها، فعالان محیط زیست ومهندسین ساختمان را وادار کرده تا تلاش فراوانی برای کشف سوخت های تجدید پذیر کنند. یکی از مهم ترینوظیفه ی معماران هم سو ساختن طرح های معماری با انسان و طبیعت و رسیدن به پایداری است به همین جهت با بهره گیری از هنر طراحی بیونیک می توان به هدف پایداری در معماری و حفاظت از محیط زیسترسید. در این مقاله به معرفی جلبک به عنوان منبع سوخت تجدید پذیر پرداخته ایم. این گونه ساختمان ها باعث کاهش گاز کربن دی اکسید می شوند و به عوض آن گاز هیدروژن آزاد می کنند و با استفاده از انرژی حاصل ازگاز هیدروژن، انرژی ساختمان تامین می شود. استفاده از جلبک به عنوان یک منبع انرژی در ساختمان ممکن است در حال حاضر آرمانی باشد اما احتمالا در ده سال آینده تاسیس خواهد شد. درواقع این گونه ساختمان ها حاصل اندیشه های نوین معماران برای حفظ محیط زیست هست. در این مقاله به بحث مفصل تری درباره ی چگونگی بهره گیری از جلبک در تامین انرژی ساختمان می پردازیم.

جلبک، انرژی پایدار، معماری سبز