ارزیابی تأثیر کودهای آلی و شیمیایی بر بهبود رشد رویشی پاجوش های درخت خرمای رقم پیارم

واکنش درخت خرما به مصرف کودهای شیمیایی، به علت وجود عناصر غذایی در تنه بسیار کند است. این ویژگی، موجب بی تفاوتی بیشتر نخل کاران به تغذیه درخت خرما شده است. درحالی که، مصرف متوازن عناصر غذایی موجب بهبود رشد رویشی می شود . این تحقیق باهدف بررسی تأثیر مصرف کودهای دامی، شیمیایی و گوگرد آلی بر ویژگی های رویشی پاجوش های نخل تجاری پیارم در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با نه تیمار و سه تکرار به مدت دو سال انجام شد. تیمارها شامل؛ شاهد (بدون مصرف کود)؛ کود گاوی پوسیده کامل در دو سطح 20 و 30 کیلوگرم؛ مخلوط کودهای شیمیایی NPK ، در سه سطح؛ 150، 150، 150، 200، 200، 250 و 300، 250، 250 گرم نیتروژن از منبع سولفات آمونیم، فسفر از منبع سوپر فسفات تریپل، پتاسیم از منبع کلرور پتاسیم و گوگرد آلی در سه سطح 500، 750 و 1000 گرم به ازای هر اصله پاجوش در هرسال بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که مصرف گوگرد آلی تأثیر مثبت و معنی داری در سطح 1درصد در افزایش رشد رویشی داشت. بیشترین میزان افزایش در قطر، ارتفاع تنه و نهال به ترتیب معادل 16/7، 23/3 و 61/7 سانتی متر، بیشترین افزایش در شمار برگ معادل 11/7 برگ، بیشترین افزایش در عرض و طول برگ به ترتیب معادل 15/7 و 36/0 سانتی متر در تیمار تغذیه با بیشترین سطح گوگرد آلی دیده شد. با توجه به نبود تفاوت معنی دار در سطوح مختلف گوگرد، برای بهبود رشد رویشی توصیه می شود میزان 500 گرم گوگرد آلی همراه با 20 کیلوگرم کود دامی در ترکیب بستر کاشت پاجوش ها به کار برده شود.

کلیدواژه ها:

تغذیه ، درخت خرما ، کود آلی ، کود شیمیایی