اثر قارچ میکوریز آربسکولار (Glomus mosseae) و باکتری سودوموناس فلورسنس بر رشد رویشی دانهال های پسته رقم قزوینی در چهار رژیم مختلف آبیاری

به منظور بررسی اثر همزیستی قارچ میکوریز آربسکولار ( Glomus mosseae ) و باکتری سودوموناس فلورسنس سویه P52 بر رشد رویشی دانهال های پسته رقم قزوینی در شرایط تنش خشکی، آزمایشی با چهار سطح تنش خشکی ( 100 درصد ظرفیت مزرعه به منزله شاهد و سطوح 75، 50 و 25 درصد ظرفیت مزرعه ) و چهار سطح از کود زیستی ( گیاهان بدون میکوریز و باکتری به منزله گیاهان شاهد، تیمار میکوریز، تیمار باکتری و تیمار ترکیبی میکوریز و باکتری ) اجرا شد. در این آزمایش کاربردباکتری به تنهایی و همچنین در سطوح مختلف خشکی نتوانست بر آلودگی ریشه تأثیر گذار باشد اما افزایش تنش خشکی به تنهایی سبب افزایش آلودگی ریشه شد. بیشترین تعداد و سطح برگ، ارتفاع ساقه، وزن خشک برگ و ساقه در تنش خشکی 50 درصد ظرفیت مزرعه نسبت به شاهد مشاهده شد. با افزایش تنش خشکی طول ریشه افزایش یافت. وزن خشک ساقه، طول ریشه و سطح برگ در تیمار میکوریز و تیمار ترکیبی باکتری و میکوریز نسبت به شاهد بیشتر بود که افزایش طول ریشه نسبت به شاهد تفاوت معنا دار داشت. حداقل تعداد برگ، سطح برگ، قطر ساقه، طول ریشه و وزن خشک ساقه در تیمار باکتری نسبت به شاهد مشاهده شد. حجم ریشه و وزن خشک ریشه بیشترین میزان خود را در تیمار باکتری نشان دادند، که نسبت به شاهد اختلاف آن معنا دار بود. در مجموع تیمار تلفیقی میکوریز و باکتری بیشترین تأثیر را بر افزایش رشد رویشی دانهال های پسته بر جای گذاشت و از نظر رطوبتی گیاهان بهترین رشد را در شرایط 50 درصد ظرفیت مزرعه داشتند.

کلیدواژه ها:

پسته قزوینی ، تنش خشکی ، سودوموناس فلورسنس ، میکوریز آربسکولار