بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت های گونه لاله واژگون (Fritillaria imperialis L.) در منطقه زاگرس ایران با استفاده از نشانگرهای مولکولی ISSR و صفات مورفولوژیکی

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت های لاله واژگون (Fritillaria imperialis L.) منطقه زاگرس ایران از نشانگرهای مولکولی ISSR و 32 صفت مورفولوژیکی استفاده گردید. در کل 160 نمونه لاله واژگون از 8 جمعیت زاگرس واقع در 6 استان جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از 6 آغازگر مورد استفاده، در مجموع 57 نوار تولید شد که 49 نوار چندشکل بودند. میانگین درصد چندشکلی مشاهده شده برابر 85/6 درصد و میانگین تعداد نوارهای چندشکل به ازای هر واحد سنجش برابر با 8/17 درصد بود. میانگین محتوای اطلاعات چند شکل 0/31 بود. در دندروگرام حاصل از خوشه بندی نمونه ها براساس ضرایب تشابه جاکارد و روش گروه بندی UPGMA، همه جمعیت های مورد بررسی تشکیل خوشه مجزایی دادند که بیانگر کارایی بالای آغازگرهای مورد استفاده در تکثیر قطعات مناسب از ژنوم است. تجزیه واریانس مولکولی (AMOVA) درون و بین 8 جمعیت لاله واژگون با گروه بندی ناحیه ای و بدون گروه بندی ناحیه ای انجام شد. واریانس بین جمعیت ها و بین افراد این جمعیت ها به ترتیب 44/05 و 55/95 درصد از کل واریانس را پوشش دادند. گروه بندی ناحیه ای نتوانست درصدی از واریانس کل را توجیه کند. دندروگرام حاصل از صفات مورفولوژیکی الگوی مشخصی مبنی بر جدا سازی افراد متعلق به جمعیت ها ارائه نداد. همبستگی بین ماتریس های تشابه بر مبنای داده های مولکولی و مورفولوژیکی معنی دار نبود.

کلیدواژه ها:

تنوع ژنتیکی ، لاله واژگون ، زاگرس ، نشانگرهای ISSR ، صفات مورفولوژیکی