سیر تحول اندیشه مدیریت در سیمای مکاتب و صاحب نظران علم مدیریت

مدیران عموما خود را اهل عمل می دانند و در دوره های اموزشی ومطالعات مدیریتی انتظار دارند که برای مشکلات راه حل عملی پیدا کنند و دانشجویان رشته مدیریت نیز در دوران تحصیل دانشگاهی انتظارات مشابهی دارند و غالبا به این مشغله ذهنی دچار می شوند که انچه را فرا می گیرند چه چیزی عملی و چه چیزی تئوری است. واقعیت این است که نظریه و عمل جدایی ناپذیرند و با یکدیگر رابطه ای ناگسستنی دارند. در واقع تجربه هنگامی مفید است که کلیت داشته باشد و بتوان ان را در شرایط و موقعیتهای دیگر با اثر بخشی به کار بست و این مطالعه نظریه ها هستند که چشم اندازی منظم سنجیده و عقلانی از موقعیت را فراهم ساخته و اصول به دست امده از نظریه ها بر خلاف اصولی ناشی از تجربیات شخصی کلیت داشته و در اغلب موقعیتها و شرایط صدق می کنند. می توان گفت هر عمل درست و معتبری مبتنی بر فکر واندیشه آگاهانه و مطالعه نظریه ای استوار است. هدف پزوهش حاضر بررسی سیر تحول اندیشه مدیریت در سیمای مکاتب و صاحبنظران علم مدیریت از پیش نوین گرایی تا انتهای نوین گرایی و مدیریت اقتضایی می باشد. روش پژوهشی توصیفی و برای جمع آوری اطلاعات از روش مطالعه میدانی و کتابخانه ای و بررسی نتایج از نوع تحلیلی می باشد. از نتایج پژوهش حاضر اینکه نظریه های مدیریتی بعد از سال ۱۷۵۰ بخصوصی سال ۱۹۰۰ به بعد را میتوان در قالب ۶ مکتب فکری بیان نمود. در سیر تحول اندیشه های مدیریت در مکاتب مختلف به وضوح دو حرکت متمایز وجود دارد ۱- تاکید بر مسایل فنی و ۲-تاکید بر مسایل انسانی. نگرش رفتاری و علم مدیریت هردو رویکردهای موثری برای پژوهشی تحلیل و حل مسایل مدیریت به شمار می روند. مکاتب کلاسیک مدیریت اهمیت خود را از دست نداده و با کمک صاحب نظران متاخر بر مبنای یافته های علوم رفتاری و نگرش سیستمی تکمیل شده و مدیریت اقتضایی و نگرش سیستمی با جذاب و کاربرد همه مفاهیم و اندیشه های مدیریت و ایجاد وحدت و یگانگی میان نظریه های مختلف بیش از هر رویکرد و نگرشی موردتوجه صاحبنظران مدیریت قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، تئوریهای مدیریت ، تئوری های کلاسیک ، نوگرایی ، مدیریت اقتضائی