بررسی تأثیر گروه درمانی بر میزان افسردگی مبتلایان به سکته قلبی در بیمارستانهای منتخب دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1381

از مسایل مهمی که مبتلایان به سکته قلبی با آن روبرو هستند مشکلات روحی و روانی نظیر افسردگی می باشدکه حدودًا ٦٥ درصد بیماران آن را تجربه می کنند و بهمین سبب موجب تاخیر در بازگشت به کار ، کاهش کیفیتزندگی و افزایش خطر مرگ می شود. هدف از این پژوهش تعیین و مقایسه میانگین امتیاز افسردگی مبتلایان قبل،بعد و یکماه بعد از مداخله در دو گروه بود.این پژوهش ، مطالعه ای نیمه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی ، دو گروهی و سه مرحله ای است که بر روی٢٢ بیمار مبتلا به سکته قلبی که بطور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند انجام شد ابزار گردآوریداده ها پرسشنامه افسردگی بک بودکه قبل ، بعد و یکماه بعد از مداخله جهت تکمیل به افراد مورد پژوهش ارائه شد. مداخله به صورت جلسات گروه درمانی با طول عمر هشت جلسه و فراوانی دو بار در هفته و به مدت 90-45 دقیقه انجام شد . به منظور دستیابی به نتایج از نرم افزار SPSS و آزمونهای تی زوج و آزمون تی استودنت استفاده گردید. با توجه به یافته ها مشاهده شد که میزان افسردگی مبتلایان به سکته قلبی بعد و یکماه بعد از مداخله کاهشقابل توجهی در مقایسه با قبل از مداخله داشته است و با P<0/0001 در گروه آزمون، تفاوت آماری معنی داری مشاهده گردید. باتوجه به نتایج، گروه درمانی تاثیر بسزایی بر کاهش میزان افسردگی مبتلایان داشته است و تداوم اثر آن تا یکماه بعد از مداخله نیز قابل مشاهده است.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، انفارکتوس قلبی ، گروه درمانی