فاطمه چراغی - دانشیار، مرکز تحقیقات مراقبت بیماری های مزمن در منزل، دانشکده ی پرستاری ومامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
آمنه سان احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری کودکان، دانشکده ی پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
علیرضا سلطانیان - دانشیار، مرکز تحقیقات مدلسازی بیماری های غیرواگیر، گروه آمار زیستی، دانشکده یبهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
امیر صادقی - استادیار، مرکز تحقیقات مادر و کودک، دانشکده ی پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

مقدمه: نحوه ارتباط پرستاران با کودک و خانواده، م یتواند در تنش ناشی از بستری شدن کودکان مؤثر باشد. هدف این مطالعه تعیین مهارتهای ارتباطی پرستاران با مادران و کودکان بستری حین انجام مراقبتهای پرستاری در بخشهای کودکان مرکز آموزشی درمانی بعثت همدان بود.روش کار: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی، 22 پرستار کودکان به روش سرشماری انتخاب و سپس به روش نمونه گیری تصادفی ساده 330 مهارت ارتباطی با کودکان بستری و 330 مهارت ارتباطی با مادران آنان در حین مراقبتهای پرستاری مورد مشاهده قرار گرفت. به منظور گردآوری داد هها، از چک لیست محقق ساخته مهارتهای ارتباطی پرستار با مادر و کودک استفاده شد. داد هها با نرم افزار SPSS نسخه 16 ، آمار توصیفی و مدل رگرسیون چندگانه خطی تحلیل شدند.یافت هها: 1/ 76 درصد مهارتهای ارتباطی پرستاران با مادران )با میانگین 5/ 54 و انحراف معیار 13/3 و 2/ 78 درصد آن با کودکان با میانگین 4/ 47 و انحراف معیار 2/ 12 نسبتاً مطلوب بود. معادله رگرسیون چندگانه خطی نشان داد که از بین متغیرهای دموگرافیک پرستاران، فقط تعداد فرزندان پرستاران متأهل بر مهارتهای ارتباطی آنان با مادران ارتباط آماری داشت 01 / P< 0 همچنین نوع شیفت P<0/01 و تعداد فرزندان پرستاران متأهلP<0/01 بر مهارتهای ارتباطی آنان با کودکان ارتباط آماری داشت.نتیجه گیری: با اینکه مهارتهای ارتباطی پرستاران با مادران و کودکان بستری نسبتاً مطلوب بود، به منظور ارتقاء کیفیت مراقب تها، توجه به مهارتهای پرستاری امری ضروری است، پیشنهاد میشود که دور ههای آموزش ضمن خدمت در این زمینه برگزار گردد.

ارتباط، پرستاران، کودکان بستری، مادران، پرستاری کودکان بیمار