مهدی مقیمی - استادیار گروه معماری، دانشگاه زنجان،
مریم علی بیگی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه زنجان

ایستگاههای راه آهن بزرگ دنیا سیر تحول مهمی را طی دهه های اخیر طی کرده اند. نوگرایی در رویکرد نسبت به شهر و نقش معماری و شهرسازی در کیفیت زندگی انسانی منجر به تغییر نگاه عمومی و تخصصی نسبت به فضاهای عمومی شهری و ارزش آنها در ارتقاء تجربه ی شهرنشینی گشته است. در همین راستا تمام انواع ایستگاه ها و از جمله ایستگاه هایراه آهن به ویژه در شهرهای بزرگ و مهم جهان از محلهایی فقط برای سوار و پیاده شدن مسافر به مکانهایی با کیفیت های چشمگیر معماری، موجد «حس مکان» و فضاهایی برای تعامل، تجارت، تفریح و رفع نیازهای مختلف شهروندان تبدیل شده اند. به عبارت دیگر، این ایستگاه ها به سرچشمه های توسعه ی پایدار شهری تحول یافته اند. اما چگونه چنین چیزی ممکن شده است؟ کیفیت فضا و پایداری توسعه حاصل نظرداشت فاکتورهای شناخته شده ی بین المللی است و پایبندی بدان نشان مهمی از توسعه یافتگی. این مقاله به مطالعه ی بخشی از تجارب بریتانیا به عنوان اولین کشور توسعه دهنده ی خطوط ریلی ملی و دارای سریعترین توسعه ی راه آهن در حال حاضر اروپا می پردازد و تلاش می کند زمینه ها و عوامل مهم در این فرآیند را تشریح نماید.

ایستگاه راه آهن، حمل و نقل ریلی، توسعه ی پایدار، فضاهای شهری، کیفیت معماری، بریتانیا