رفتار سازمانی عبارت است از یک حوزه بین رشت های که بهتر فهمیدن و بهتر اداره کردن افراد را در سازمان دنبال می کند. سطوح مطالعاتی رفتار سازمانی شامل رفتار فردی، رفتار گروهی و رفتار سازمانی است و برای دستیابی به رابط ههایی علمی در توصیف و توضیح رفتار افراد در سازمانها از رشته های علمی متعدد، از جمله: روانشناسی، مدیریت، جامعه شناسی، روانشناسی اجتماعی، مردم شناسی، آمار، اقتصاد، فناوری اطلاعات، علوم سیاسی، تئوری تصمیم گیری، روانسنجی، ارگونومی و تئوری عمومی سیستم ها بهره گرفته است و به دنبال ارائه نظریه هایی است که بتواند رفتار کاری افراد را در سازمان پیش بینی و در موارد لزوم به سمت اهداف مورد نظر تغییر دهد. یادگیری دانش رفتار سازمانی مربوط و منحصر به مشاغل ویژ های نیست بلکه حوز های از دانش روز است که مورد نیاز تمام افراد سازمانهاست بویژه مدیران که مسئولیت اداره امور بعهده آنها واگذار می شود. بنابراین لازم است مدیران سازمانها بطور اعم و مدیران منابع انسانی و حوز ههای جانبی این مقوله بیش از سایر مدیران به این دانش آشنایی داشته باشند. طرح مقدمه فوق در حوزه رفتار سازمانی از آن جهت در طراحی و اداره نظام پیشنهادها بعنوان گام اول مدیریت مشارکتی حائز اهمیت است که لازم است مسئولین و کارشناسان نظام پیشنهادها در طراحی و اجرای نظام پیشنهادها در سازمانها از دانش کاربردی مدیریت رفتار سازمانی برخوردار باشند و با چنین پدیده ای بصورت یک ساختار فنی و مکانیکی نگاه نکنند. سازمانها پدیده ای فنی – اجتماعی هستند که بعد اجتماعی آن اغلب بیش از بعد فنی تعیین کننده است و به همین جهت مقوله مدیریت رفتار سازمانی حائز کمال اهمیت است.