تجدید ساختار بانکهای دولتی و اثرات آن بر بهبود وضعیت مالی ،کارایی و بهره وری در مقایسه بانکهای خصوصی با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها

دستیابی به رشد مستمر و مداوم اقتصادی و به موجب آن توسعه اقتصادی را می توان از زمره اهدافی قلمداد نمود که تمام کشورها در پی رسیدن به آن می باشند. در این راستا بانک ها نقش بسیار مهمی در پیشرفت و توسعه اقتصادی هر کشور ایفا می نمایند. در این تحقیق با استفاده از روش تحلیل پوششی (فراگیر) داده ها (DEA)، ساختار نظام بانکی در ایران، کارایی اقتصادی دو گروه بانک های خصوصی و دولتی، با فرض بازدهی متغیر نسبت به مقیاس مورد بررسی و مقایسه قرار می گیرد. داده های پژوهش از طریق طرح زمینه یابی و مطالعه مدارک پنج بانک دولتی خصوصی شده ، طی سه سال، گردآوری گردید. فرضیات پژوهش در قالب بهبود وضعیت مالی و افزایش نسبتهای اصلی بانک پس از خصوصی شدن تعریف و مورد آزمون قرار گرفته است. این عوامل شامل کفایت سرمایه، کیفیت دارایی ها و ساختار مالی بانک، سودآوری، نقدینگی، و سایر معیارهای اساسی است.در این پژوهش نسبت های حسابداری هزینه به دارایی و سود به دارایی نشان می دهد که بیشتر بانک های خصوصی در کارایی سود و بیشتر بانک های دولتی در کارایی هزینه، در سطح بالاتری قرار داشته اند. دامنه کارایی هزینه از( 46.88 )بانک صادرات تا (91.58) بانک تجارت و با میانگین 68.79 درصد و دامنه کارایی سود از (61.16 (بانک ملت تا (94.85) پست بانک و با میانگین 85.3 درصد بوده، لذا بانک های خصوصی شده برای کارایی هزینه 31.21 درصد و برای کارایی سود 14.7 درصد امکان بهبود دارند. پراکندگی کارایی سود بیشتر از پراکندگی کارایی هزینه است و نشان می دهد که کارایی سود از متغیرهای بیشتری تاثیر می پذیرد.

کلیدواژه ها:

کارایی فنی ، کارایی تخصیصی ، کارایی اقتصادی یا کارایی کلی ، تحلیل پوششی (فراگیر) داده ها ، نگرش واسطه ای با رویکرد درآمدی ، نگرش واسطه ای با رویکرد ارزش افزوده