مهدی مدبران به - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه ، گروه عمران، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی، ملایر، ایران
وحید رستمی - استادیار گروه عمران، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

هدف از کنترل سازه در برابر زلزله، اتلاف انرژی ورودی ناشی از زلزله به سازه، و در نتیجه کاهش تغییرشکل های پلاستیک اعضای سازهای، تغییرمکان های بین طبقه ای، تغییرمکان کل و شتاب های طبقات و کاهش برش پایه در سازه می باشد. روش های معمول استهلاک انرژی در سازه ها بر استفاده از تغییر شکل های غیرخطی مصالح به کار رفته در ساختآن استوار می باشد، ولی در حال حاضر مستهلک کردن انرژی وارده به سازه در اثر زلزله، به سمت استفاده از وسایل کنترل سازه ای غیرفعال، نیمه فعال و فعال سوق یافته است. تحقیقات اخیر نشان داده است که جداساز لرزه ای میتواند برش پایه، پاسخ تغییرمکان و شتاب حداکثر این سازه ها را به طور مناسبی کاهش دهد. و دوره تناوب سازه را افزایش دهد. در این مقاله یک مدل سازه ای فولادی سه طبقه نامنظم در ارتفاع، که شامل سه دهانه در هر طرف و ارتفاع طبقات 3/3 متر بود، به این صورت نامنظم شد که در هر طبقه یک دهانه از سازه حذف شد. سازه مورد نظر توسط نرم افزارopensees مدلسازی شد و تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی خطی، تحت اثر هفت شتاب نگاشت حوزه نزدیک، بر روی آن انجام گرفت. در مجموع برش پایه، دوره تناوب، تغییرمکان و شتاب پلان مدل ساخته شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که جداساز لرزه ای باعث افزایش دوره تناوب و کاهش قابل ملاحظه شتاب و تغییرمکان طبقات شده است. اما در برش پایه همیشه کاهش نمیابد و تحت اثر زلزله های مختلف رفتار متفاوتی از خود نشان میدهد و این می تواند ناشی از اثرات محتوایی زلزله حوزه نزدیک باشد. و نکته بسیار جالب این است که جداساز در کنترل تغییرمکان ها توانسته به خوبی پالس های ناگهانی ناشی از زلزله های حوزه نزدیک را به پالس های ملایم تبدیل کند یا آنها را از بین ببرد

سازه های نامنظم، جداساز لرزه ای، شتاب، تغییرمکان، برش پایه، دوره تناوب، حوزه نزدیک