اثربخشی برنامه حل مساله شناختی بین فردی بر کاهش پرخاشگری و اضطراب دختران اول دبستان

زمینه و هدف: برنامه حل مساله شناختی بین فردی )من میتوانم مشکلاتم را حل کنم( بر فرایندهای شناختی و مهارتهایی که برای حل مشکلات ضروری است تاکید میکند با این ایده که با ارتقای مهارتهای حل مساله، کودکان میتوانند راهحلهای بهتری را تولید کنند و مشکلاتشان را بهتر حل کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر برنامه من میتوانم مشکلاتم را حل کنم بر کاهش پرخاشگری و اضطراب دختران اول دبستان بود. مواد و روش: روش اجرای این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش 24 نفر از دانشآموزان دختر سال اول دبستان بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند که 12 نفر در گروه آزمایش و 12 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در پژوهش سیاهه رفتار کودک آخنباخ بود که پرخاشگری و اضطراب بوسیله این ابزار سنجیده شد. دادههای جمع آوری شده نیز با روش تحلیل واریانس ANCOVA تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که برنامه من میتوانم مشکلاتم را حل کنم در کاهش پرخاشگری و اضطراب کودکان دختر سال اول دبستان اثر داشته است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش میتوان از این مداخله برای کاهش مشکلات کودکان در بدو ورود به مدرسه پیشگیری کرد.

کلیدواژه ها:

حل مساله ، اضطراب ، پرخاشگری