یادگیری خودتنظیمی و اهمیت آن در فرآیند یادگیری
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,560
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PSCONF04_218
تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1395
چکیده مقاله:
اصطلاح خودتنظیمی از سال 1980 معمول شده است، زیمرمن از سال) 1986 ( آن را میزان تلاش فعالانه ای که افراد به طور فراشناختی، انگیزشی و رفتاری در فعالیت ها از خود نشان می دهند، تعریف می کند و پس از آن نظریه یادگیری خودتنظیمی توسط پنتریچ و دی گروت) 1990 ( مطرح می شود. خود نظم بخشی شناخت و رفتار یک جنبه ی مهم یادگیری و عملکرد تحصیلی فراگیران در محیط کلاسی است و این بدین معنی است که فراگیران مهارت هایی برای طراحی، مهار و هدایت فرآیند یادگیری خود دارند و تمایل دارند یادبگیرند و قادر هستند کل فرآیند یادگیری را ارزیابی کنند و در مورد آن بیندیشند و زمانی اتفاق می افتد که افراد به صورت فعال در حیطه های فراشناختی، انگیزشی و رفتاری در فرآیند یادگیری خودشان مشارکت کنند. با توجه به اینکه، یادگیری خودتنظیمی با به کارگیری راهبردهای شناختی و فراشناختی مناسب، سعی در افزایش یادگیری و درک و تمرکز دانش آموزان دارد، افزایش احساس کفایت و خودکارآمدی فراگیران را به همراه دارد و باید در محتوای برنامه های درسی گنجانده شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فریده یوسفی
نویسنده مسئول: دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، گروه روان شناسی، بیرجند، ایران.
فریدون رمضانی
استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند، بیرجند، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :