امیر ایزی - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد هواشناسی کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
محمود رائینی سرجاز - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
سعید شیوخی - مربی گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

پرتقال ( Citrus sinensis ) گیاهی نیمه گرمسیری است که در گستره ای از اقلیم های نیمه سردسیری تا گرمسیری می روید. اقلیم تابشی می تواند بر برخی خصوصیات کیفی میوه تاثیر گذار باشد. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثر منطقه و جهت جغرافیایی بر خصوصیات کیفی میوه پرتقال رقم سانگین، بود. تیمارهای آزمایشی شامل سه منطقه ( ساری، بابل و کیاسر) به عنوان کرت اصلی و جهت جغرافیایی ( شمال و جنوب ) به عنوان کرت فرعی، بر پایه طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی و با 3 تکرار در سال 1394 اجرا شد. نمونه برداری میوه از درختانی انجام شد که، دارای خصوصیات یکسان ریختش ناسی نظیر ( ارتفاع درخت، گستره ی تاج پوشش، اندازه، سن و...)، بافت خاک و شیب زمین یکسان بودند. جهت جغرافیایی سایبان درخت، بر میزان آنتوسیانین کل، اثر معنی داری داشت. براساس یافته های این پژوهش، در زمان برداشت سوم ( 60 روز ) پس از رسیدگی میوه، آن دسته از میوه هایی که در جهت جنوبی سایه بان قرار داشته و نسبت به میوه های جهت شمال سایه بان، بیشتر در معرض نور بودند، دارای میزان آنتوسیانین بالاتری در بخش های بافت و پوست میوه بودند. همچنین بر پایه یافته ها، اثر مناطق مختلف بر تمامی خصوصیات کیفی میوه نیز معنی دار بود. به طور کلی، ویژگی های کیفی میوه در منطقه بابل بالاترین و در منطقه ساری کم ترین میزان را به خود اختصاص دادند. گمان بر این است که، کیفیت میوه در درازای رسیدگی، تحت تاثیر در معرض نور قرار گرفتن میوه ها در سایه بان درخت باشد.

آنتوسیانین، جهت جغرافیایی، سایه بان، زمان برداشت، نور