اثر روش های استخراج (حلال، التراسوند) بر ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره گیاه انزروت در پایدار سازی روغن سویا

گیاه انزروت غنی از ترکیبات فنلی و توکوفرولی می باشد که دارای فعالیت آنتی اکسیدانی نیز می باشد. آنتی اکسیدان های موجود در رژیم غذایی به لحاظ محافظت بدن در مقابل استرسی اکسیداتیو و حفظ سلامت حائز اهمیت هستند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر روش های مختلف استخراج (التراسوند و حلال) بر میزان ترکیبات فنلی و فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره گیاه انزروت برای به دست آوردن بهترین بازده استخراج جهت استفاده بهینه از عصاره بر روی پایداری اکسایشی روغن سویا طی شرایط حرارتی می باشد. فعالیت آنتی اکسیدانی هر عصاره از طریق مهار رادیکال آزاد DPPH و شاخصی پایداری اکسایشی تعیین شد. بیشترین میزان ترکیبات فنلی و توکوفرولی در تیمار التراسوند مشاهده شد. همچنین در تمامی آزمایش های آنتی اکسیدانی تیمار التراسوند بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی را دارا بود و به طور معنی داری بیشتر از آنتی اکسیدان سنتزی TBHO بود(۰/۰۵ >p). سپس از این تیمار برای تاثیر عصاره (غلظت ۲۰۰۰ ppm) در به تاخیر انداختن فساد اکسیداتیو روغن سویا در شرایط حرارتی به مدت ۲۴ ساعت در دمای ۱۸۰ درجه سانتی گراد از طریق اندازگیری عدد پراکسید، عدد کربونیل ، شاخصی پایداری اکسایشی، تعیین شد و نمونه ها با آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ با غلظت ppm ۱۰۰ مقایسه شد. در اکثر پارامترها عصاره گیاه انزروت پایداری مناسب تری نسبت آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ نشان داد و در تمامی موارد از تیمار شاهد (بدون آنتی اکسیدان) مناسب تر بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد عصاره گیاه انزروت دارای فعالیت آنتی اکسیدانی مناسبی می باشد و می تواند در غلظت مناسب، جایگزین آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ در روغن سویا شود

کلیدواژه ها:

بامیه ، مهار رادیکال آزاد DPPH ، ترکیبات فنلی ، روغن سویا ، پایداری اکسایشی