بهینه سازی مرحله تزریق آنتی اکسیدان با هدف حذف حلال پروپیلن گلیکول و جایگزین نمودن روغن بجای آن

آنتی اکسیدانها که انواع مختلفی دارند، ترکیباتی هستند که برای تاخیر در فرآیند تجزیه که سبب ایجاد طعم و بوی نامطبوع می شوند به چربی ها و روغن ها افزوده می شود و از این طریق از فساد روغن ها و چربی ها جلوگیری می کنند. این مطالعه با هدف بررسی استفاده از قابلیت روغن به عنوان جایگزین بجای حلال پروپیلن گلیکول در مرحله آماده سازی و تزریق آنتی اکسیدان و بررسی عملکرد آن در بهبود پایداری روغن های خوراکی انجام شد.در این مطالعه، نحوه آماده سازی و تزریق آنتی اکسیدان بر روی سه نوع از روغن های تولیدی کارخانه روغن نباتی گنجه رودبار (کلزا، آفتابگردان و مایع مخلوط) مورد بررسی و پس از دستیابی به محصول نهایی، پایداری اکسیداتیو روغن های هدف توسط دستگاه رنسیمت مورد ارزیابی قرار گرفت. به این ترتیب که آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ ، به صورت جداگانه یکبار در حلال پروپیلن گلیکول و بار دیگر در روغن با اعمال شرایطی جدید حل و سپس محلول به دست آمده را در سه دمای مختلف 80،60 و180 درجه سانتیگراد، به روغن بی بو شده موجود در مخازن سرد کن تزریق گردید. در نهایت توانستیم با بررسی نمودارهای به دست آمده از دستگاه رنسیمت، در مورد دمای بهینه تزریق، ماهیت استفاده از حلال کمکی پروپیلن گلیکول و نیز نحوه آماده سازی آنتی اکسیدان به گونه ای شفاف اظهار نظر کرده و دمای 60 درجه را دمای بهینه تزریق و استفاده از روغن(با اعمال شرایط خاص) در مرحله آماده سازی آنتی اکسیدان را به عنوان شرایط بهینه تزریق معرفی نماییم. لازم به ذکر است با بکارگیری حلال پروپیلن گلیکول در مرحله تزریق آنتی اکسیدان، به طور میانگین سالانه 40 میلیون تومان هزینه متحمل کارخانه می گردد. این در حالی است که با بکارگیری روغن هزینه مربوط به این بخش به صفر خواهد رسید.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، روغن نباتی ، آنتی اکسیدان ، پایداری اکسیداتیو