فرزانه صادقی ماهانی - گروه علوم و صنایع غذایی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
اکرم آریان فر - گروه علوم و صنایع غذایی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران
پیمان آل شیخ - دکترای تخصصی طب چینی، مرکز تحقیقات سلامت فرآورده های طبیعی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، ایران

زنجبیل از گیاه زرد رنگ دارای رگه های بنفش با نام علمی (Zingiber officinale) بدست میاید . اگرچه معمولاً از زنجبیل به عنوان ریشه آن گیاه نام برده می شود ولی در اصل قسمت مورد استفاده گیاه ساقه متورم شده زیرزمینی آن است که ریزوم نام دارد. زنجبیل گیاهی تک لپه ای ، بومی آسیای جنوب شرقی است که از چهار هزار سال پیش به عنوان چاشنی و افزودنی در مواد غذایی و بیش از دو هزار و پانصد سال است که برای اهداف پزشکی مورد استفاده قرار گرفته است. مواد تشکیل دهنده فعال در زنجبیل مربوط به روغن های فرار آن است.ریزوم زنجبیل دارای 1 تا 4 درصد اسانس واولئورزین است. ترکیب اسانس بر اساس منطقه جغرافیایی رویش فرق میکند، اما ترکیبات اصلی سزکوئی ترپن ها، هیدروکربن ها (مسئول عطر و طعم زنجبیل) ثابت می باشد.این ترکیبات شامل:[-]-zingiberrn , [T]-ar-curcumene , B-bisabolene , [-] –B-secquiphellandereneمنوترپن ها، آلدئیدها و الکل هم وجود دارند. مخلوط بسیاری از ترپن ها و بعضی از غیر ترپنوئیدها، ترکیبات اصلی اسانس ها را تشکیل میدهند. ترکیبات مسئول طعم تند دارو و اثر ضد تهوع آن به دلیل 10،8،6و 12جینجرول که دارای زنجیره جانبی با 16و14و7-10 کربن مشخص میشود. این مقاله ارائه شده حاصل از نتایچ مقالات منتشر شده مرتبط با خواص کاربردی زنجبیل که بر اساس مطالعات مروری و پژوهشی انجام گرفته است

زنجبیل، خواص درمانی، ضد میکروبی