ارزیابی تحقق پذیری کاربری های آموزشی و فضای سبز در طرح جامع قوچان

در برنامه های توسعه شهری ایران به دلیل ساختاری طرح های کاربری زمین معمولا به تهیه نقشه کاربری ها، جدول سرانه های کاربری و ضوابط منطقه بندی محدود شده است و در نتیجه کمتر به ابعاد اقتصادی، محیطی، حقوقی و اجتماعی استفاده از زمین و فضا توجه می شود، در این طرح ها، به دلیل نبود پیش شرط های لازم از یک طرف و کاربرد نامناسب روش ها و عدم انطباق آنها با شرایط خاص شهرهای ایران از طرف دیگر، اهداف و سیاست های کاربری زمین در عمل یا به دنباله روی از وضع موجود و یا ارائه معیارها و ضوابط غیرعملی و غیرواقعی انجامیده است در نتیجه در زمینه اهدافشان در مجموع موفقیتی نداشته اند به ویژه در زمینه پیش بینی جمعیت شهرها ، فعالیت های اقتصادی و اشتغال که کاملا آشکار است. فرضیات این تحقیق عبارتند از 1- در میزان تحقق یا عدم تحقق کاربری های یشنهادی در طرح جامع شهر قوچان عوامل بسیاری موثر است. 2- به نظر میرسد کاربری های پیش بینی شده درطرح جامع شهر قوچان تحقق پیدا نکرده است. در خصوص روش تحقیق نیز در بخش نظری به صورت توصیفی- تحلیلی و در بخش مطالعات میدانی اطلاعات بدست آمده از وضع موجود کاربری ها به منظور مقایسه با کاربریهای پیشنهادی را وارد محیط GIS نموده و محاسبات را انجام داده و تجزیه و تحلیل می کنیم و بعد به تفسیرجمع بندی آن می پردازیم. و در مورد نتایج تحقیق نیز کاربری آموزشی شامل آموزش عالی 83/92 درصد تحقق پیدا کرده، کاربری آموزشی هنرستان 110/76 درصد، دبستان 56/38درصد، راهنمایی 65/19 درصد و متوسطه 55/63 درصد، و فضای سبز 27/45 درصد تحقق پیدا کرده است که کمترین میزان تحقق مربوط به کاربری های فضای سبز با 27/45 درصد می باشد در خصوص علت عدم تحقق کاربری ها نیز عواملی همچون کمبود منابع مالی ، تغییر کاربری های پیشنهادی به مسکونی و عدم رعایت ضوابط طری جامع مطرح شده است.

کلیدواژه ها:

تحقق پذیری ، ری جامع اوت ، کاربری نموزشی ، کاربری فضای سبز ، شهر قوچان