عامر نیک پور - دانشگاه مازندران، استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری
حوریه نادی قرا - دانشگاه مازندران، دانشجوی کارشناسی ارشد، جغرافیا و برنامه ریزی شهری

محله ها در گذشته نقش کلیدی در ساماندهی شهرها داشته اند حال آنکه با توسعه ی شهرها، محله ساختار و عملکرد خود را از دست داده، نقش ارتباطی آن کمرنگ شده و ساخت و سازهای بی شمار، فضای اجتماعی و کالبدی منسجم محلات را از بین برده و منجر به منها کردن روح و معنا از شهرها شده است. در چنین شرایطی صاحب نظران بسیاری بر بازسازی و بازگشت به فضای مفهومی محله و تلاش برای هویت بخشی به محله تاکید می ورزند. هدف اصلی این پژوهش سنجش و ارزیابی شاخص های هویت محله ای در شهر بابل است. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که به صورت پیمایشی در جامعه نمونه ای به حجم 384 نفر انجام شده است. دراین پژوهش، ابتدا از روشهای آمار توصیفی به توصیف داده ها پرداخته شد، سپس در بخش استنباطی از آزمون های نظیر:کولموگروف- اسمیرینوف، آزمون t تک نمونه ای، آزمون t مستقل و آنالیز واریانس و فریدمن استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که هویت محله ای در بابل بیش تر از حد متوسط است و همچنین همبستگی متوسط و مستقیمی بین دو متغیر زیربنای منزل مسکونی و هویت محله ای وجود دارد یعنی با افزایش میزان زیربنا هویت محله ای نیز افزایش می یابد و سر انجام اینکه در بین ابعاد هویت محله ای، تعاملات اجتماعی و اعتماد با میانگین رتبه (4/15) در صدر قرار دارند.

هویت محله ای، حس تعلق محله ای،مشارکت، تعاملات اجتماعی، بابل