حجت بخشی بالکانلو - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه ،ایران
عادل بخشی بالکانلو - کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز ،ایران
سعید خوش نیت - استادیار گروه معماری، دانشکده هنرومعماری، ( دانشگاه آزاد اسلامی ارومیه،ایران)

فضای سبز در ساختار شهر جزء لاینفک و جدا ناپذیری از بافت شهری است با توجه به رشد روز افزون صنعت و جمعیت در شهرها و به تبع آن ساخت و سازهای بی رویه باعث به وجود آمدن مسائل زیست محیطی و بهداشتی در بافت های متراکم شهری شده است و از سوی دیگر با توجه به نیاز افراد جامعه به خدمات عمومی با ایجاد کار بری های جدید باعث کاهش سهم فضای سبز دربافت شهری می شود که حاصل نتیجه آن آلودگی محیط زیست شهری می باشد. به نظر می رسد که فضاهای سبز و پارک های شهر نقش اصلی را در بهبودی این آلودگی محیطی بازی می کنند طوری که کمبود آن در فضای شهر بر روح و روان انسان آثار نا مطلوبی به جا می گذارد. فضای سبز، به عنوان عنصر روح بخش شهر در میزان سلامتی و زیبایی شهر اهمیت ویژه ای دارد. اهمیت فضای سبز شهری بدان معناست که وجود این کاربری در بافت شهری به عنوان یکی از شاخصه های توسعه یافتگی جامعه به حساب می آید. در این مقاله سعی بر پاسخگویی به سوالی است که چه مقدار سرانه فضای سبز شهر میاندوآب با استاندارد های ارایه شده توسط سازمان های زیربط مرتبط است . در این مقاله با استفاده از مطالعات کتابخانه ای ، میدانی وبررسی مقالات مربوطه، سعی بر آن شده که فضاهای سبز موجود در سطح شهرستان میاندوآب و توزیع بهینه آن در هر یک از محلات با استفاده از نقشه های کنونی شهر بررسی و جمع آوری شود وسپس آنها را با سرانه های استاندارد مقایسه کنیم ومقدار فضای سبز مفید برای هریک از شهروند ان، براساس اطلاعات بدست آمده را برآورد کنیم که چه مقدار با سرانه های استاندارد فاصله داریم.

فضای سبز، محیط زیست، توسعه، میاندوآب