محاسبه و پایش روند تغییرات عدد ریسک (خطر پذیری) حریق و حوادث مناطق 22 گانه شهرداری تهران

مطالعه روند تغییرات آمار عملیات های انجام شده توسط سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران طی بازه زمانی 10 ساله 1394-1384 نشان دهنده آن است که آمار حریق، حوادث و خدمات ایمنی در سطح شهر تهران روندی رو به رشد و در مقایسه با توسعه کالبدی و جمعیتی شهر تهران در این مدت،رفتاری خارج از کنترل داشته است.به طور طبیعی تغییرات الگوی شهرسازی در سطوح افقی و عمودی، افزایش جمعیت، تغییر و توسعه شریان های ترافیکی،ایجاد و توسعه تاسیسات زیربنایی شهریدر طول این دوره در سطح منطق 22 گانه شهر تهران یکنواخت و همگن نبوده است و همین امر موجبتنوع جغرافیایی رسیک (خطرپذیری)، در سطح شهر تهران شده است . در این جستار، عدد ریسک مناطق شهرداری تهران با استفاده از روش FMEAدر ابعاد حریق، حادثه و خدمات ایمنی در دوره 1394-1391 بر اساس آمار و اطلاعات عملیات های انجام شده توسط سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی و با در نظر گرفتنهم وزن سازی پر فراوانی ترین رخداد های ثبت شده بر حسب شاخص جمعیت و وسعت مناطق شهری تهران،محاسبه و ارزیابی می گردد. از آنجا که پایش روندهای تغییرات عدد ریسک در سطح مناطق شهری، به برنامه ریزی و سازماندهی مؤثرتر منابع و ایجاد تعادل در تخصیص توان مقابله ای، متنوع سازی راهکارهای پیشگیرانه از حریق و حوادث و ارزیابی اثر بخشی آنها و در نهایت منجر به ارتقاء و بهبود کیفیت خدمات رسانی به شهروندان و کاهش خسارت، جراحت و اتلاف منابع شهر در سطح مناطق 22 گانه شهری می گردد؛ لذا در ادامه و پس از ارائه تحلیل کلان از وضعیت پیش رو و تعیین بحرانی ترین خطرات تهدید کننده در هر منطقه، سعی شده است راهکارهای کاهش خطر پذیری در چارچوب روش های متداول اداره کردن ریسک (اجتناب از خطر، به حداقل رساندن و یا کاهش اثرات منفی خطر، انتقال خطر، پذیرش برخییا تمامی عواقب ناشی از خطر) ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

عدد ریسک ، حریق و حوادث شهری ، آتش نشانی ، مناطق 22 گانه ، شهرداری تهران