محمدحسین حبشی زاده - مربی گروه عمران - دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند
بهزاد رافضی - استادیار دانشکده عمران - دانشگاه صنعتی سهند تبریز

برای محاسبه نیروهای داخلی و تغییر شکل اجزای سازه بر طبق طراحی بر اساس عملکرد، باید حالتی که تغییر مکان نقطه کنترل سازه برابر تغییر مکان هدف می باشد، در نظر گرفته شود. روش های مختلفی برای محاسبه تغییر مکان هدف وجود دارد که دو روش مرسوم عبارتند از: محاسبه تغییر مکان هدف با استفاده از رابطه مستقیم و استفاده از روش طیف ظرفیت. هر کدام از روش ها دارای مزایا و معایبی هستند که با توجه به نیاز طراحی و استفاده از تحلیل های مورد استفاده قابل توجیه خواهند بود. در این مقاله سعی شده است مقایسه پارامتریک دو روش توصیه شده در دستورالعمل بهسازی لرزه ای (نشریه شماره 360)، مورد بررسی قرار گیرد. در این خصوص از روش غیر خطی استاتیکی نیز که به تحلیل Pushover معروف می باشد، استفاده شده است. همچنین برای تطبیق نتایج از طیف ویژه ساختگاه برای به دست آوردن نقطه عملکرد سازه و مقایسه آن با طیف استاندارد استفاده شده است. نتایج به دست آمده از تحلیل ها نشان دهنده تطبیق مناسب هر دو روش می باشد، به شرط آنکه از زمان تناوب مؤثر مناسبی استفاده گردد.

بهسازی لرزه ای، تغییر مکان هدف، تحلیل Pushover ، طیف طراحی، نقطه عملکرد