بومی سازی چارچوب سندای در سکونتگاههای حاشیه شهرها نمونه موردی محله الله آباد شهرکرمان

در سالهای اخیر خسارات ناشی از سوانح طبیعی روند افزایشی داشته در نتیجه در سال 2015 سندی تحت عنوان سندای توسط سازمان ملل برای کاهش خطر پذیری بلایا و با هدف پیشگیری از ریسک های جدید و کاهش ریسک های موجود تدوین شده. در این سند تاکید ویژه ای بر نقش جوامع محلی در اجرایی شدن آن وجود داشته و مسولیت پیشگیری و کاهش خطرات در سطوح مختلف را بر عهده دولتها با تاکید بر تقسیم مسولیت میان سطوح مختلف و با مشارکت همه مردم قرار داده است.حاشیه نشینی همواره در طول چند دهه اخیر چالش اصلی شهرها بوده است و بعد از تجربیات مختلف برخورد قهری، آنچه که اکنون توسط سازمان های بین المللی توصیه شده، رویکرد توانمندسازی است که به جای حمایت های مالی، بر توانمندسازی حاشیه نشینان با تاکید بر ماهیت درونزایی حل مشکل استوار شده است. محدوده الله آباد شهر کرمان از مناطق حاشیه نشین شهری به شمار میرود که به دلیل ساخت حساب نشده و بدون مجوز اکثر ساختمان ها و قشر خاص ساکنان آن با معضلات بسیاری دست و پنجه نرم میکند و بیشترین آسیب پذیری را در مقابل سوانح دارا میباشد.با توجه به تفاوت های کشورهای جهان در زمینه های مختلف این سند راهکارها سیاستها و اهداف عمومی را بیان کرده تا جوامع محلی بتوانند به کمک آن ضوابط و چارچوبهای بومی مطابق با نیاز و توانایی خود تدوین کنند.روش این تحقیق کمی بوده و با استفاده از پرسشنامه میزان درک خطر پذیری بررسی شده و هدف آن پیدا کردن اصول راهنما اولویتهای اقدام اهداف و راهکارهای بومی برای افزایش درک خطر پذیری ساکنان است.

کلیدواژه ها:

سندای ، بحران ، حاشیه نشینی ، سازمان ملل