بررسی اثر میزان رس کائولینیت و حرارت در پاک سازی خاک ماسه بادی آلوده به گازوئیل از طریق روش استخراج بخارات خاک ( SVE)

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 407

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_CIVIL-25-2_003

تاریخ نمایه سازی: 27 بهمن 1395

چکیده مقاله:

امروزه با توسعه ی استفاده از محصولات نفتی بحث افزایش آلودگی خاک و نیاز به پا کسازی آن از مسائل جدی و مطرح می باشد.علت فراوانی استفاده از روش Soil Vapor Extraction) SVE) برای پا کسازی خاک، آسانی کار، هزینه ی مناسب و راندمان خوب آن بوده است. به نظر می رسد با توجه به جوان بودن این بحث در کشورمان نیاز است تا با ابعاد مختلف آن بیشتر آشنا شویم و از این روش برایپا کسازی خاک های آلوده در گذشته و آینده استفاده نماییم. در این مقاله تأثیر نوع خاک و حرارت به عنوان دو پارامتر مهم در راندمان روشاستخراج بخارات مورد بررسی قرار گرفته است. خاک مورد استفاده ماسه بادی بوده که با درصدهای مختلف از رس کائولینیت مخلوطگردید. با ساخت پایلوت و انجام آزمایش، نتایج پا کسازی این خاک ها از هیدروکربن های آلیفاتیک موجود در گازوئیل گزارش شده است.نتایج به دست آمده بیان کننده ی این مطلب است که با افزایش میزان رس در خاک ماسه بادی، راندمان پا کسازی به شدت کاهش می یابدبه طوری که در حالت عدم وجود رس، راندمان پا کسازی بعد از 24 ساعت تا 78/4% پیشرفت داشت. هنگامی که خاک دارای 20 % رس بود راندمان حذف به 25/24% رسید و در حالت 40 % رس راندمان به 23/75% رسید. اعمال حرارت درحالت عدم وجود رس تأثیر محسوسی در افزایش راندمان پاکسازی نداشت. در حالت وجود 20 % رس، حرارت بیشترین تأثیر را داشت و راندمان پا کسازی را به میزان 20/6% افزایش داد. در حالت وجود 40% رس تأثیر حرارت دوباره کاهش یافت و به میزان 12/57% رسید. در مجموع نقش بافت خاک پررنگ تر از اثر حرارت بود و افزایش درصد رس راندمان پا کسازی را کاهش داد.

نویسندگان

محمدرضا صبور

نویسنده ی مسؤول: استادیار گروه عمران و محیط زیست دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

بهجت رضایی

کارشناس ارشد مهندسی عمران محیط زیست، دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

امین جعفرقلی

کارشناس ارشد مهندسی عمران محیط زیست، دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی