حمید شاملو - نویسنده ی مسؤول، استادیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
عادل اثنی عشری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران آب، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی

آبگیرها عموماً در شبکه های توزیع آب، کانال های آبیاری، شبکه های فاضلاب، تأسیسات مربوط به تصفیه خانه های آب و فاضلابو غیره مورد استفاده قرار می گیرند. عدم کنترل رسوب ورودی به آبگیرها باعث انتقال رسوبات به داخل کانال های آبیاری و تأسیساتمی شود و مشکلاتی را برای قسمت های مختلف به وجود می آورد. به علت وجود ذرات معلق در آب، خسارت زیادی نیز به تأسیساتبه کاررفته مثل پمپ و توربین وارد می گردد. در این مطالعه ابتدا شبیه سازی عددی جریان رسوبی در آ بگیری از مسیر مستقیم یک کانالمستطیلی ب هکمک نر مافزار SSIIM2 صورت گرفته است. از میان پارامترهای اصلی مؤثر بر جریان، شکل مقطع عرضی کانال، شیب کانال های اصلی و آبگیر و شکل دهانه ی ورودی ثابت در نظر گرفته شد و اثر زوایای آبگیری 45 الی 90 درجه، نسبت دبی آبگیری 0/2 الی 0/57 و عدد فرود جریان ورودی 0/33 الی 0/48 بر نسبت رسوب ورودی به آبگیر بررسی شد و با نتایج آزمایشگاهی مورد مقایسه قرارگرفت که مطابقت خوبی بین مقادیر حاصل و نتایج آزمایشگاهی دیده شد. سپس برای بررسی عددی روش های کنترل رسوب، تأثیر صفحات مستغرق،طول آبشکن و فاصله ی آن از مقابل دهانه ی آبگیر به ازای نسبت های مختلف دبی آ بگیری بررسی شد. نتایج تحقیق نشان می دهد کهکارآیی صفحات با احداث آبشکن در ضلع مقابل آبگیر افزایش پیدا می کند و مقدار ورود رسوبات به آبگیر کاهش می یابد. همچنین باجابه جایی آبشکن به اندازه ی دو برابر عرض دهانه ی آبگیر به بالادست کانال اصلی، مقدار ورود رسوبات به آبگیر به طور متوسط 36%کاهش می یابد. سپس نتایج عددی حاصل با نتایج آزمایشگاهی مورد مقایسه قرار گرفتند که مطابقت خوبی بین مقادیر حاصل و نتایجآزمایشگاهی دیده شد.

آب گیر جانبی، رسوب گذاری، روشهای کنترل رسوب، مدل عددی SSIIM2، مدل آشفتگی K-ω