تأثیر تغییر کاربری اراضی جنگلی به کشاورزی بر برخی شاخصهای میکرومورفولوژیکی کیفیت خاک در شرق استان خوزستان

جنگلهای زاگرس به دلیل رشد جمعیت و تخریب به وسیلهی انسان با توسعهی اراضی کشاورزی و بهره برداری نامناسب ساکنان از شرایط بساعدی برخوردار نیستند. از اینرو این بطالعه به بنظور بررسی تأثیر تغییر کاربری اراضیی از جنگیل طبیعی به کشاورزی بربرخی شاخصهای میکرومورفولوژیک خاک در بخشی از حوزه آبخیز رکعت در شرق خوزستان بورد بررسی قرار گرفت. به این بنظور تعدادی نمونهی دست نخورده از دو کاربری جنگل طبیعی ) NF ( و جنگل به کشاورزی ) F to A ( از لایههای 0-15 و 15-30سانتیبتری توس استوانههای نمونیهبرداری )کوبینا( خاکجهت مطالعات میکرومورفولوژی تهیه گردید. در این بطالعه انواع حفرات و مواد آلی به عنوان شاخ های میکرومورفولوژیکی کیفیت خاک مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تغییر کاربری اراضی بوجب کاهش قابل توجه ماده آلی و حفرات گردیده است. به طوری که در لایه سطحی کاربری NF غالب حفرات از نوع آرایشی با تفکیک خوب، و ماکروپور بوده در حالی که در کاربری جنگل به کشاورزی حفرات کاهش قابل توجهی داشته و ازدرجه توسعهی بسیار کمتری برخوردار بودند. همچنین در لایه زیرسطحی نیز مقدار حفرات از نوع کانال و حجرهای در کاربری F to A نسبت به NF کاهش یافته که نشاندهنده کاهش فعالیت جانوری در این کاربری میباشد. در کاربری F to A در هر دو لایه سطحی و زیرسطحی تنوع بقایای گیاهی و جانوری نسبت به NF به شدت کاهش یافته بود.

کلیدواژه ها:

تغییر کاربری ، حفرات آرایشی ، مواد آلی ، جنگل طبیعی ، شاخصهای میکرومورفولوژیکی