بررسی کمی و کیفی بافت فرسوده شهرکرد

یکی از موضوعهای قابل مطالعه در جهت شناخت یک شهر و نحوه شکل گیرری آن، مطالعه بافت قدیم ان شهر است. این بافت ها با اینکه در مراکز شهرها قرار دارند، اغلب مساکن آنها به واسطه مصالح ناپایداری که در آنها به کار برده شده، در حال تخریب و رها شدن است. بافت قدی شهرکرد نیز از نمونه های بافت های قدیمی با ارزشی است که به دلیل مشکلاتی، از قبیل عدم دسترسی های مناسب، انحطاط اقتصادی، فرسودگی کالبدی ، فرسودگی سازمان اجتماعی و ... با تحولات کالبدی، اجتماعی و اقتصادی مواجه است. در این تحقیق، برای بررسی های بیشتر از روش پیمایشی، اسنادی، آماری و توصیفی و تحلیلی استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که طرح های نوسازی و بهسازی در بافت فرسوده شهر، جز در مناطقی که برای افراد و سازمانهای مسئول اجرای طرح منافعی را در بر دارند، اجرایی نمی شوند. تاکنون در سه ناچیزی از این مناطق نوسازی و بهسازی صورت گرفته است و دیگر مناطق شهر تاکنون به جز مخروبه هایی که شهرداری آنها را با قیمت های ناچیزی خریداری نموده و به عنوان پارکینگ عمومی مورد بهره برداری قرار داده اند و در دیگر مناطق به دلیل پایین بودن شرایط اقتصادی ساکنان اجرای طر همچنان متوقف مانده شده است.

کلیدواژه ها:

بافت قدی ، فضایی ، بهسازی ، شهرکرد