بررسی تاثیرعناصر در معماری( فرم و مصالح) بر روان انسان در محیط های آموزشی

معماری هنری است که مارا در برگرفته است و انسان ها بیش از آنکه بر فضا تاثیر بگذارند,از آن تاثیر می پذیرند.آموزش و محیط آموزشی بیشترین اثر را بر ذهنیت و تمدن سازی جوامع به عهده دارند.معماری هنر خلق فضا است و این فضا بسته به نوع کاربری ماهیت های گوناگون را به خود میگیرد.آیا معماران قادر هستند فضاهایی را طراحی کنند که کالبد آن به ارتقا خلاقیت و کاهش ناهنجاری های اجتماعی و درونی افراد کمک کند؟ پاسخ به این سوال نیازمند درک صحیح عوامل تاثیرگذار برموضوع ,نظیر شناخت کاربران ,ابعاد وجودی, نیازهای وی, شناخت محیطو...است تا ضمن سازماندهی و تجزیه و تحلیل اطلاعات مربوط بتوان با شناخت فرهنگ کاربران و محیط فکری نو و راه حل متفاوت و مناسب را عرضه نمود. ساختار معماری به طور مجسم دریک بنا بروز می کند و علاوه بر این گویای هنر معماری زمان خویش است . گنجینه ای ازتاریخ وفرهنگ اجتماعی زمان خود می باشد ، و همین اثر معماری می تواند بر روان انسان اثر ( مثبت یا منفی ) گذارد.از جمله موارد قابل ذکر ناشی از این تاثیرات میتوان به طراحی فرم و مصالح استفاده شده در ساختمان اشاره کرد. از آنجا که در روانشناسی محیط به آداب ، رسوم ارزشها ومعیارهای اجتماعی وفرهنگی توجه می شود, دراین نوشتار به بررسی اجمالی تأثیر یک بنا و طراحی فرم و مصالح استفاده شده در فضاهای آموزشی , بر روان انسان پرداخته و تلاش شده است پیوند میان حوزه روان شناسی و معماری مد نظر قرار گیرد. در پایان به این نتیجه رسیده که کوچکترین عناصر در یک ساختمان نیز میتواند تاثیر بسزایی در ذهن و روان کاربر بگذارد و دانش روانشناسی محیطی را به مثابه بستری برای ترویج رفتارها برای کاربران معرفی کرده است.

کلیدواژه ها:

معماری ، فرم ، روانشناسی محیط ، مصالح ، طراحی