مکانیابی شهرکهای مسکونی شرکت نفت براساس دو عامل اصلی رفاه اجتماعی و اقتصادی( نمونه مورد مطالعه شهرک پارس جنوبی)

بعد از جنگ جهانی دوم روند روبه رشد شهرنشینی، افزایش پدیده مهاجرت به شهرها، سیاستهای اتخاذ شده در زمینه مسکن و محدودیتهای موجود در شهرها منجر به گسترش ساخت شهرکهای مسکونی شد که از این میان میتوان به شهرکهای خوابگاهی که برای گروه خاصی از افراد نظیر گروه کارگران و کارمندان شرکت نفت ساخته میشود، اشاره کرد عوامل بسیاری بر الگوی شکلگیری و مکانیابی کاربریهای شهرک جهت دستیابی به توسعه پایدار تاثیرگذار است که توجه به این عوامل امری ضروی است . از این رو توجه به معیارهای موثر بر مکانیابی کاربری شهرک بخصوص اثرات اجتماعی و اقتصادی رویکردی واجد ارزش میباشد. لذا پژوهش حاضر در پی آنست که مکانیابی کاربریهای موجود در شهرک را با استفاده ازدو عامل اصلی رفاه اجتماعی و رفاه اقتصادی و براساس معیارهای سازگاری، آسایش، مطلوبیت، کارایی، ایمنی و سلامتی، مورد تدقیق و مداقه قرار دهد. در نتیجه با انتخاب شهرک مسکونی پارس جنوبی متعلق به شرکت پارس جنوبی عسلویه واقع در استان بوشهر ایران به این امر پرداخته است . ودر یک پژوهش کاربردی با تکیه بر روش مستند سازی و در یک فرآیند گام به گام و با تدوین جدول ارزیابی وبا توجه به برابر نبودن وزن و اهمیت هر معیار ، با تعیین وزن معیارها مکانیابی کاربریهای شهرک پارس جنوبی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است. براساس ارزیابی صورت گرفته از الگوی مکانیابی براساس معیارهای ذکر شده به شهرک مذکور، از 100 امتیاز، امتیازی معادل 92/10 تعلق میگیرد.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، شهرک ، توسعه پایدار ، رفاه اقتصادی ، رفاه اجتماعی