بررسی عناصر معماری اقلیم سرد و تطبیق آن با معماری معاصر

خانه های سنتی ایران با تطابق کامل با فرهنگ، اقلیم و جامعه ی هر منطقه شکل گرفته و به دلیل استفاده از انرژی های تجدید پذیر به جای سوخت های فسیلی و همینطور رشد ارگانیک در راستای احترام به محیط زیست طراحی شده و به عنوان الگویی مناسب برای معماری امروز مطرح است. اقلیم و شرایط جوی مناطق کوهستانی سرد می باشد که برای رسیدن به حد آسایش، در نهایت باید از انرژی های با سوخت فسیلی برای گرمایش استفاده کنیم؛ از این رو طراحی معماری در این نوع مناطق بسیار مهم است و شناخت اقلیم و شرایط منطقه به طراحی ای مبتنی بر عناصر بوم آور و استفاده کننده از انرژی های پاک با مصالح با ضریب حرارتی زیاد می انجامد که در کل طراحی معماری پایدار باید مد نظر باشد. ساختار کلی این نوشتار مشتمل بر بررسی نقش هر یک از این عوامل از نظر اقلیمی و محیطی و راهکارهایی که آسایش و آرامش انسان را در محیط زندگی او تامین کنند، است؛ چرا که زندگی در شهرهای کوچک و بزرگ منجر به فراموشی بسیاری از نیازهای انسانی و از بین رفتن کیفیت های معماری شده است. این تحقیق به صورت تحلیلی – توصیفی و بر پایه ی مطالعات میدانی نشان می دهد که معماری سنتی مناطق اقلیم سرد (برای مثال تبریز) در هماهنگی با اقلیم، محیط، فرهنگ و آداب و رسوم از چنان قدرتی برخوردار است که می توانیم برای پیشرفت معماری معاصر این مناطق به معماری اجدادمان تکیه کنیم. برای حل بحران های معماری معاصر در مناطق اقلیم سرد باید به ویژگی های معماری بومی این مناطق که به طور ماهرانه در مسائل اجتماعی و اقتصادی و ارتباط با محیط طبیعی انعکاس می یابد، پرداخته شود؛ زیرا معماری بومی در این منطقه نه تنها پاسخگوی نیاز های انسانی بوده، بلکه در جهت رشد و تعالی آن نیز عمل می کرده است.

کلیدواژه ها:

عناصر معماری ، معماری سنتی ، معماری معاصر ، اقلیم سرد