اثربخشی واقعیتدرمانی بر تابآوری مادران با فرزند مبتلا به سرطان

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 474

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PSYCONGRESS09_122

تاریخ نمایه سازی: 6 بهمن 1395

چکیده مقاله:

همه کودکان معمولا به بیماری های مختلفی در طول دوره نوزادی و کودکی خود دچار می شوند، اما این بیماری ها برای اکثر آنها جزئی و ناپایدار است و با زندگی روزمره و روند رشدی تداخل نمی کند. ولی، برای برخی کودکان، بیماری مزمن (در اینجا، سرطان) شرایطی را تحمیل می کند که زندگی روزمره آنها را تحت تأثیر قرار می دهد. در این شرایط، اگرچه همه اعضای خانواده و کارکرد آن، آسیب می بینند، اما مادران به علت داشتن نقش سنتی مراقب مسئولیت بیشتری در قبال فرزند خود به عهده می گیرند، که در نتیجه، با مشکلات روانی بیشتری مواجه می شوند. از سوی دیگر، روش واقعیت درمانی، که بر واقعیت پذیری و نحوه کنار آمدن مؤثر با شرایط متمرکز است، می تواند نقشی کلیدی در تاب آوری و بهبود کارکرد خانواده داشته باشد و از این طریق، به حفظ بنیان خانواده که سنگ بنای هر جامعه بزرگ انسانی است، کمک کند. از اینرو، هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی واقعیت-درمانی بر تاب آوری مادران با فرزند مبتلا به سرطان است. این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش شامل 35 نفر از مادران با فرزند مبتلا به سرطان بستری در بیمارستان فوق تخصصی کودکان بهرامی بود، که از این میان 30 نفر که تمایل به شرکت در پژوهش را داشتند، به عنوان نمونه، به روش تصادفی، در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه شامل 15 نفر)، جایگزین شدند. 10 نفر از این مادران (5 نفر در گروه آزمایش، و 5 نفر در گروه کنترل)، به دلیل ادامه درمان در بیمارستانی دیگر، عدم تمایل به ادامه آموزش، و یا فوت فرزند از حجم نمونه حذف شدند. در نتیجه، حجم نمونه در هر گروه، به 10 نفر کاهش یافت. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 2 ساعته به صورت انفرادی در معرض متغیر آزمایش (واقعیت درمانی) قرار گرفت و در این مدت گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) (CD-RISC)، به روش پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس نشان داد که، تأثیر واقعیت درمانی بر تاب آوری مادران با فرزند مبتلا به سرطان در سطح (0.01>P) معنی دار است. بنابراین با توجه به یافته های پژوهش، می توان نتیجه گرفت که واقعیت درمانی بر تاب آوری مادران با فرزند مبتلا به سرطان مؤثر بوده است.

نویسندگان

رامونا شاملی

کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران، ایران

فریبا حسنی

استادیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، ایران