مروری بر رابطه بین مقابله معنوی- مذهبی با بهبود و سازگاری در بیماران مزمن با نگاه ویژه به بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته

هدف از پژوهش مروری حاضر، مروری بر رابطه بین مقابله معنوی- مذهبی با بقا و سازگاری در بیماران مزمن با نگاه ویژه به بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته بوده است. بارزترین رابطه مقابله معنوی- مذهبی با سلامت در بحث مرگ و میر قابل مشاهده است اما با وجود اتفاق نظر گسترده درباره اهمیت مراقبت معنوی در مرحله پایانی زندگی، در پژوهش‏ها به کاربرد بالینی آن توجه اندکی نشان داده شده است که یک دلیل آن می‏تواند یافته‏های پژوهشی دوسوگرا باشد که مبتنی بر روش‏شناسی‏های متفاوت است. با این حال، به نظر می‏رسد که معنویت/ مذهب در افزایش پذیرش، بهبود کیفیت زندگی و کاهش ناامیدی بیماران رو به مرگ موثر باشد نکته قابل توجه آن است که حتی بعد از کنترل عوامل میانجی مانند رفتارهای سلامت و حمایت اجتماعی، رابطه معنویت/مذهب با سلامت همچنان مثبت است که می‏تواند به دلیل نظم بخشی هیجانی و رفتاری باشد. با وجود تمامی شواهدی که اثربخشی مقابله معنوی/مذهبی را بر سلامتی و سازگاری بهتر بیماران مزمن نشان می‏دهد به نظر می‏رسد پژوهش‏های مربوط به بیماران سرطانی رابطه معناداری بین مشارکت معنوی/مذهبی و بقا نشان نداده‏اند. یک تبیین برای این موضوع آن است که معنویت/مذهب، تغییرات بلند مدتی را در سلامت و سبک زندگی افراد ایجاد می‏کند اما احتمالا در بهبودی فوری و بلافصل از بیماری شدید، نقش اندکی دارد.

کلیدواژه ها:

مقابله معنوی-مذهبی ، بهبودی ، سازگاری ، بیماری مزمن ، سرطان پیشرفته