پژمان پورمحمد - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی کرمانشاه
بهمن فرهادی - استادیار گروه مهندسی آب پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی کرمانشاه

آب به عنوان یک منبع قابل تجدید همواره به عنوان یک رکن اصلی توسعه مطرح بوده است و حفاظت و استفاده بهینه ازمنابع آب از اصول توسعه پایدار هر کشور می باشد مصرف آب با کیفیت نامطلوب در کشاورزی علاوه بر کاهش محصول و ایجادمشکل برای سیستم های آبیاری، خصوصیات فیزیکی خاک را نیز از بین می برد که نتیجه آن بایر شدن اراضی است. لذا شناختکیفیت آبهای زیرزمینی یک امر ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی کیفیت آب زیرزمینی دشت کنگاور استان کرمانشاه،جهت کاربری کشاورزی و شرب می باشد. برای این کار از میانگین آمار کیفی 13 حلقه چاه و 7 چشمه، طی چهار دوره مرداد 1392آبان 1392 ، اردیبهشت 1393 ، و مرداد 1393 ، استفاده شد. طبق نتایج بدست آمده، نوع غالب رخساره هیدروشیمیایی آب چاه هایمنطقه با استفاده از دیاگرام پایپر، کلسیم بی کربناته ((Ca-Hco(3) و کلسیم سولفاته ((Ca-So(4) و چشمه ها نیز کلسیم بی کربناته ((Ca-Hco(3) تعیین شد. آب چشمه ها و چاه ها (بجز چاه های w2,w6 و w12)، در مقایسه با استاندارد سازمان بهداشت جهانی از نظراستفاده شرب بدون محدودیت بوده و از نظر استفاده در کشاورزی نیز، آب چشمه ها هیچ محدودیتی نداشته و چاه ها نیز تنها از نظرخطر شوری دارای خطر کم تا متوسط بود.

آب زیرزمینی، رخساره هیدروشیمیایی، سازمان بهداشت جهانی، دشت کنگاور